Waldemar Łysiak
Moje refleksje a propos wywołała informacja telewizyjna z 4 czerwca. Otóż według sondażu TVP 3: 67 procent rodaków uważa, że nie jesteśmy krajem niepodległym. Vulgo: dwie trzecie współobywateli kwestionuje naszą suwerenność. Szokujące, nieprawdaż? Nie znając przyczyn takich opinii, można jedynie spekulować, że ankietowanym szło o unijne ograniczenie suwerenności członków, gdyż państwa należące do UE wyzbyły się części niepodległości narodowej (zwłaszcza prawnej) na rzecz kontynentalnych dyrektyw Brukseli i Strasburga. Nie możemy już robić wszystkiego co chcielibyśmy robić, bo za samowolę grożą ciężkie unijne restrykcje. I to się będzie pogłębiać, ergo: powiększać się będzie skala zdesuwerenizowania Lechistanu. Pytanie: czy nasze wnuki przez słowo „suwerenność” (suwerenność polityczna)...
Mordercze szkody dobremu imieniu narodu polskiego przynoszą ciągłe publikacje żydowskich pseudohistoryków piszących o antysemickiej genocydowej pasji Polaków. Niektóre zyskują duży rozgłos międzynarodowy, jak chociażby oszczerstwa miotane przez dawnego „komandosa” z kręgu Michnika i Kuronia, publicystę T. Grossa, zwanego „makabrycznym bajkopisarzem”. Takich Grossów jest na Zachodzie legion, exemplum T. Rosenbaum (syn ocalonych z Holocaustu przez polską rodzinę), który głosi Amerykanom (w „The Los Angeles Times”) jaki był stosunek Polaków wobec Żydów kiedy upadł hitleryzm: „Polscy sąsiedzi urządzali nagonki, łapali Żydów, okradali, zabijali, wywlekali z wagonów, rozbijali głowy żelaznymi łomami. Do tropienia Żydów najęto polskich harcerzy. Polska stała się, jak długa i szeroka, strzelnicą...
Literatura i historiografia zajmują się wypędzeniami od dawna, gdyż od niepamiętnych czasów gromady ludzkie są wypędzane przez bliźnich. Archaiczne „wędrówki ludów” często były efektami gwałtu; również średniowieczne ekspulsje Żydów z zachodniej Europy to klasyczne masowe wypędzenia. Zawsze będące tragedią dla wypędzanych. Franciszek Karpiński, rymopis doby rozbiorów, pisał w „Pieśni mazurskiej”:
„............ wypędzony,
Porzucił dom, stodoły,
Uciekł prawie goły”.
Jeden uciekł, drugiego wywieziono zapakowawszy do bydlęcego wagonu (jak setki tysięcy Polaków z Kresów). Niemców przegonił z naszych „ziem odzyskanych” totalitaryzm sowiecki, ale detonatorem był tu totalitaryzm niemiecki, inicjator wojny. Polacy byli jedynie pionkiem tego tasowania map przez tytanów piekła. I zgodnie z...
2. Europie brak dyscypliny moralnej. Źródłem tego jest odchodzenie od Dekalogu i w ogóle od chrześcijaństwa (sekularyzacja, laicyzacja, ateizacja); symbolem –– wykluczenie Boga oraz tradycji religijnej z projektu Konstytucji UE; efektem – kapitulacja przed libertyńskim terrorem „politycznej poprawności”. Wybitny niemiecki filozof, prof. Robert Spaemann, zapytany przez dziennikarzy (2006): „Jak taki inteligentny człowiek jak pan może wierzyć w Boga?!”, odparł: „Mnie raczej dziwi gdy ktoś inteligentny nie wierzy w Boga”. I przywołał swego sławnego kolegę, Gómeza Davilę, według którego katastrofa grozi wówczas, kiedy ludzie poczynają uznawać diabła za fikcję, oznacza to bowiem rozkwit leseferyzmu. Wszyściutko wolno! W Europie już prawie wszystko, jesteśmy bardzo blisko ściany. Ściany płaczu...
Jeden i drugi obiekt miały kolebki propagandowe – były prestiżowymi demonstracjami o charakterze ideologiczno–politycznym. W latach osiemdziesiątych XIX stulecia burżuazja francuska, ciągle jeszcze przeżywająca upokorzenie klęski sedańskiej, gorączkowo szukała symboli odrodzenia i możliwości zaprezentowania światu nowej francuskiej glorii. Okazję stwarzał tu projekt Wystawy Światowej w Paryżu, a symbolem nowej siły została Wieża Eiffla (1889). Wzbudziła furię licznych artystów tudzież intelektualistów Francji. Te gwiazdy sztuki i literatury nie protestowały wcześniej przeciwko konstrukcjom żelaznym i stalowym; gdy legendarny urbanista–„burzyciel” Haussmann ryczał do Baltarda projektującego nowoczesne Hale: „Du fer, du fer, rien que du fer!” („Żelaza, żelaza, samego żelaza!”) – nikt nie...
Pages
- 1
- 2
- 3
- 4
- następna ›
- ostatnia »