Bunt przeciw własnemu organizmowi „Jajko nie jest mądrzejsze do koguta!”.

Swego czasu napisałem surrealistyczny, jak naiwnie mniemałem, tekst. O wybijaniu się poszczególnych organów na samodzielność. Oczywiście chodziło mi nie o organy, czyli służby, lecz o poszczególne części organizmu człowieka. W mej opowieści obdarzone wolną wolą, pewnego razu postanowiły działać wyłącznie egoistycznie. Lewica pokłóciła się z prawą ręką, nogi nie chciały iść tam, gdzie oczy poniosą, a oczy straciły zaufanie do uszu. W dodatku język wypowiedział posłuszeństwo zębom, a gardło rozumowi. Gorzej że wątroba zastrajkowała, nerki postanowiły działać na własny rachunek, płuca odwróciły się od serca, a wszyscy razem zmusili do abdykacji mózg. W efekcie organizm nie przeżył. Niektóre elementy sztucznie podtrzymywane posłużyły wprawdzie na przeszczepy, ale tam już zachowywały się posłusznie.

Kilkadziesiąt lat wystarczyło, aby fantastyka stała się metaforą. Czym bowiem innym jest nasza planeta singli niż bandą zbuntowanych jednostek, których w kupie trzyma już tylko przyzwyczajenie, ewentualnie regulacje prawne (nawiasem mówiąc, coraz głupsze)?

Być może mocne stwierdzenie papieża Leona XIV, uznającego prymat prawa naturalnego (boskiego) nad ludzkim, jest owym wyczekiwanym punktem przełomowym, po którym świat stanąwszy na nogach, powstrzyma się przed upadkiem w przepaść. Jako konserwatysta wyżej cenię tysiące lat doświadczeń i zdrowy rozum niż rewelacje z prac naukowych niewydarzonych doktorantek.

Są dwie płcie. Naturalny podział zadań w rodzinie