Maurycy Beniowski. Człowiek, który pokonał carską Rosję

Wrześniowego dnia 1771 roku wielkie poruszenie w portugalskiej kolonii Makau na południowo-wschodnim wybrzeżu Chin wywołało wpłynięcie do portu Guia tajemniczego statku pod nieznaną nikomu banderą. Na swym pokładzie wiózł on złoto, perły i niezliczone drogocenne skóry zwierzęce, a ponadto… tajne rosyjskie plany podbojów caratu w Azji i Ameryce Północnej. Tym budzącym powszechną sensację trójmasztowcem okazał się „Święty Piotr i Paweł”, a jego kapitanem – konfederat barski.

Owym konfederatem barskim, do tego więźniem caratu, zesłańcem politycznym i zarazem śmiałym podróżnikiem, odkrywcą nowego morskiego szlaku na Alaskę, okazał się hrabia Maurycy August Beniowski (1741–1786). Nikt chyba nie był w stanie wyobrazić sobie, że ów dzielny szlachcic z Polski zaledwie kilka miesięcy wcześniej stanął na czele antyrosyjskiego buntu na Kamczatce.

„Siedmioma ranami od kul, szabel i pik zasłużył się ojczyźnie”

Choć Maurycy urodził się na Węgrzech we wsi Werbowie jako syn generała w służbie austriackiej Samuela Beniowskiego i węgierskiej baronówny Róży de Ravay, swój los związał z Rzeczpospolitą. W 1758 roku odziedziczył majątek na Litwie po bezdzietnym stryju i wtedy też ów 17-letni młodzian o rycerskiej fantazji, który zdążył już odbyć swą pierwszą wyprawę wojenną na Prusy, „poczuł w sobie polską krew”. Toteż nie mogło go zabraknąć w szeregach konfederatów barskich, którzy 29 lutego 1768 roku w Barze na Podolu zawiązali antyrosyjskie sprzysiężenie w obronie