Fotoreportaż
Wounded Knee dla współczesnych potomków Czerwonoskórych jest niczym dla Polaków Katyń. Ta polana to miejsce kaźni. Arena bezdusznej masakry. Trudno się dziwić, że w 1973 roku prawnuki zabitych podjęły dramatyczną akcję okupowania cmentarza. Współcześni Dakoci chcieli zachować chociaż tyle.
„Tak dalej być nie może…” – indiański wódz Wielka Stopa okrył się szczelniej swą futrzaną narzutą. Tego roku zima na Wielkich Równinach była wyjątkowo surowa. Milczenie towarzyszy było aż nadto wymowne. Wśród zebranych panował nastrój powagi i uzasadnionego lęku. Co powie wódz? Co finalnie postanowi? „Bracia, ja wiem, że Szalony Koń nie byłby z nas dumny” – Wielka Stopa powoli cedził wyrazy. „Zdaję sobie sprawę, że nasi wojownicy nie po to przed ponad piętnastu laty zwyciężali pod...
Ta kraina fascynuje. Przynajmniej mnie. Człowieka zamkniętego w klatce uporządkowanego planowania. Wygodnie umocowanego we wszelkich schematach, mających dawać mi ułudę panowania nad wszystkim. Szczelnie wypełnionego czasu. Zwykle poświęcanego na zarabianie, rozwój, awans. Tutaj to totalna egzotyka. Tutaj się po prostu żyje. Jesteś głodny? Po prostu wyjdź z domu.
– Wieźliście umarlaka.
– Że co?
– No, normalnie – Józek uśmiecha się, jakby właśnie opowiadał nam o tym, co dokładnie jadł dziś na śniadanie. – Mieliście w bagażu zmarłego.
– Skąd to wiesz?
– Właśnie się dowiedziałem.
Z niewielkiego baraku robiącego za największe lotnisko całego interioru Papui Nowej Gwinei wynurzają się kolejni ludzie ubrani w białe szaty. W większości kobiety. Część ma...
Szybko przeliczam sobie upiorną statystykę zabójstw. Wynika z niej, że dziennie mordują tu dwójkę mieszkańców. Wolę czym prędzej opuścić to miasto. I pojechać kawałek dalej. Nadal jednak w Hondurasie. To w końcu do tego państwa przyjechałem.
David skroluje myszą kolejne mejle na swojej skrzynce mejlowej. I znów to samo. „Cześć. Wybieram się do Hondurasu. Mój samolot ląduje na lotnisku w San Pedro Sula. Czy to na pewno bezpieczne miejsce? Czy może lepiej zmienić destynację?”. David tylko ciężko wzdycha. Po kilku chwilach otwiera kolejną wiadomość. Zatytułowaną z kolei słowami: „Prośba o pomoc”. W treści podobne pytanie do tego poprzedniego: „Czy wychodząc pod wieczór z lotniska może grozić mi, że ktoś mnie postrzeli?”. Nie, wystarczy. Na...
Miasto-wyspa. Enklawa dryfująca po niebezpiecznym oceanie aglomeracji Detroit. Hamtramck było kiedyś fenomenem na skalę światową. Założone przez niemieckich farmerów swój rozkwit zawdzięczało Polonii, tak licznie tu przybywającej. To dzięki niej zaczęło z czasem odgrywać rolę „najbardziej polskiego miasta za oceanem”. To się jednak skończyło. I to dość brutalnie.
To było gdzieś tutaj. Na rogu tych dwóch ulic – Jurek wyraźnie się ożywia, opowiadając tę historię. Widać, że nadal go porusza, wzbudza emocje. – Mama szła z torbą na zakupy. I gdzieś z okolic tego domu po prawej wybiegł nagle czarnoskóry. Z nożem. Zażądał od mamy portfela. Po czym wyrwał torebkę i uciekł. Jak się potem okazało, to był dopiero początek. Dziś jest jeszcze gorzej.
Miejsce, w...
Przyjechali z różnych stron świata. Niektórzy wydają się bardzo podekscytowani „świętą kąpielą”, która nastąpi za chwilę. Część oczekuje swojej kolejności w ciszy i spokoju. Czarnoskóry mężczyzna siedzący samotnie na końcu odmawia różaniec. Przed nim czteroosobowa rodzina. Jeszcze nie wiedzą, że będą się musieli rozdzielić.
Hrabia Bernard – belgijski polityk i mecenas nauk – dobrze zna wartość swojego ulubionego pracownika. Piotr przecież nigdy go nie zawiódł. W przyszłym roku na swoje sześćdziesiąte urodziny hrabia będzie chciał go szczególnie uhonorować. Jakoś się odwdzięczyć. Ale to dopiero za rok. Póki co Piotr musi się jeszcze troszkę pomęczyć. I zasłużyć. Choćby pracą przy wycince drzewa. Robotnik biegnie więc pomóc innym w przypałacowym...