Piotr Lisiewicz
Rosyjski agent finansowy w Paryżu, niejaki Raffałłowicz, w 1904 roku skarżył się swojemu przełożonemu: „W ciągu pierwszych miesięcy potworna sprzedajność prasy francuskiej pochłonie sumę 600 000 franków”. Według zestawień rosyjskiego ministerstwa finansów z 1906 roku, subwencje dla prasy francuskiej, pochłonęły w jednym tylko 1905 roku ponad… dwa miliony franków. Zakładanie przez Rosję własnych ugrupowań, mediów, placówek naukowych i kulturalnych czy zdobywanie w nich wpływów to klasyczna metoda jej działania w podbijanych państwach. W 1938 r. wybitny polski rosjoznawca Włodzimierz Bączkowski pisał: „Głównym rodzajem broni rosyjskiej, decydującym o dotychczasowej trwałości Rosji, jej sile i ewentualnych przyszłych zwycięstwach, nie...
Niezłomny antykomunizm i proizraelskość – te dwie postawy szły z sobą w parze wśród polskich elit emigracyjnych po II wojnie światowej. „W czym może najzagorzalszemu antysemicie przeszkadzać istnienie państwa żydowskiego? Jakie mamy zobowiązania wobec Arabów? Dlaczego nie mamy się cieszyć z realizacji aspiracji naszych ex-współobywateli, dlaczego nie mamy im życzyć, by mogli żyć w warunkach, dających im maximum możliwości pełni życia narodowego?” – pytał Wacław Zbyszewski, jeden z najważniejszych publicystów na wygnaniu, dawny współpracownik marszałka Józefa Piłsudskiego.
Gdyby ktoś powiedział polskim wygnańcom tuż po II wojnie światowej, że za 80 lat w polskim życiu politycznym ktoś będzie spierał się gorąco o relacje pomiędzy Polakami i...
„A bramkarz Lustgarten, ten skacze po bramie jak małpa po klatce w podartej panamie” – śpiewali o nim przedwojenni kibice Cracovii, demonstracyjnie noszący, podobnie jak piłkarze, biało-czerwone barwy jeszcze pod zaborami. Józef Lustgarten, legendarny piłkarz i trener reprezentacji Polski, Żyd i Polak w jednym, aresztowany został w 1939 roku przez NKWD. Gdy powstała armia Andersa, mianowano go delegatem polskiego rządu na Syberii. Po odkryciu grobów w Katyniu, został oskarżony o antysowiecką propagandę i znowu zesłany, tym razem do Workucko-Peczorskiego Poprawczego Obozu Pracy. W łagrach spędził 17 lat.
Marzyłam o różnej karierze dla mojego syna, ale że będzie stróżem na jakiejś bramie, o tym nigdy nie myślałam. A ...
Największą zmorą obecnych relacji polsko-żydowskich jest brak uczciwej rozmowy i czytelnego formułowania wzajemnych oczekiwań. Środowiska żydowskie, nieprzychylne Polsce z różnych powodów, żerowały przez lata na politycznej poprawności, pedagogice wstydu, wymuszając na Polakach nieszczere przeprosiny za winy nieprawdziwe bądź wyolbrzymione. Niewypowiadane oficjalnie przez Polaków pretensje do Żydów – na przykład o udział niektórych z nich w stalinowskim aparacie represji – tworzyły atmosferę, w której krytyka Żydów stała się dla części Polaków wyrazem nonkonformizmu, niepodatności na wpływy czy wręcz uczciwości. Na tym żerowały z mniejszym lub większym nasileniem grupy polskich „narodowców”, łączących demonizowanie Żydów, uznawanie konfliktów z nimi...
Drewniana bramka Cracovii, a w niej Józef Piłsudski wśród zawodników. Obok brygadiera stoją Edward Rydz-Śmigły i Józef Kałuża. To zdjęcie fotograf zrobił w 1917 roku, na krótko przed aresztowaniem Piłsudskiego przez Niemców i umieszczeniem w twierdzy w Magdeburgu, gdy legionowe drużyny piłkarskie grały z Cracovią. Dziś stadion Cracovii im. Józefa Piłsudskiego mieści się przy ulicy Józefa Kałuży. Ale fakt, że Kałuża był jedną z największych legend polskiej piłki i trenerem reprezentacji, który odniósł największe sukcesy przed Kazimierzem Górskim, nie jest powszechnie obecny w polskiej świadomości.
Józef Kałuża – legenda nie umiera nigdy” – głosi jednak z flag kibiców Cracovii. „Napoleon polskiego piłkarstwa”, „Krakowski Messi...
Pages
- « pierwsza
- ‹ poprzednia
- …
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- następna ›
- ostatnia »