Piotr Lisiewicz
W deszczowym listopadzie 2006 roku Hanna Faryna-Paszkiewicz, autorka książki „Opium życia”, poszukiwała na warszawskich Powązkach grobu Marii Morskiej. Śledczymi niemal metodami ustaliła, że to anonimowy „smętny, nieodwiedzany przez nikogo kopczyk ziemi, posypywany wiosną solą, by nie zarósł zupełnie”. Królowa życia, ucieleśnienie erotyzmu, aktorka, której głos fascynował poetów – niepamiętana przez nikogo. Jaka jest tego przyczyna, gdzie tkwi zagadka?
Pisze autorka „Opium życia”: „Suche liście, korzenie starych krzewów, żadnego znaku, napisu. Nic. Ale to jest ta kwatera, rząd trzeci, a grób czwarty. W odkryciu upewniają mnie kolejne daty śmierci, wyryte na sąsiednich płytach… Na sąsiedniej płycie, po lewej od anonimowego ziemnego nasypu, wyryto datę śmierci: 24 maja 1945...
Rewelacyjny, a znany niemalże tylko historykom jest poniższy tekst. 18 maja 1792 roku w odpowiedzi na prośbę o pomoc zbrojną ze strony konfederacji targowickiej, na Rzeczpospolitą uderzyła 100-tysięczna armia rosyjska. Rosyjski poseł w Warszawie Jakow Bułhakow przedstawił wówczas dokument, który był bardzo specyficzną deklaracją wojny ze strony Moskwy. Oto caryca Katarzyna II postanawia wprowadzić do Polski rosyjskie wojska, bo prosi ją o to wielu obywateli „znacznych urodzeniem i urzędami sprawowanymi w Rzeczypospolitej, jak też cnotami patriotycznymi i zdolnościami służby państwowej”. Niepokoi ją szczególnie to, że w Polsce dochodzi do naruszeń praworządności. Twórcy Konstytucji 3 maja naruszają podział władzy, poszerzając bezprawnie, w ...
Liczby, tylko suche liczby. Ułanów było 70, zginęło 17, rannych zostało 23, padło wraz ze swymi zabitymi lub rannymi końmi 21. Pokonali 3 linie rosyjskich okopów. Na własnych koniach wróciło 6. Zrobili to pod ogniem karabinów maszynowych i artylerii. Rosjanie przerażeni szarżą, przerastającą wszystko, co widzieli w życiu, opuścili okopy. PRL usiłowała wypalić gorącym żelazem ze świadomości Polaków pamięć o szarży pod Rokitną. Po to, by nigdy nie było już takich Polaków.
Szczytem osiągnięć PRL w zabijaniu pamięci o Rokitnie było ocenzurowanie pieśni „Czerwone maki”, w której bohaterów spod Monte Cassino nobilitowało następujące porównanie: „Runęli przez ogień straceńcy, niejeden z nich dostał i padł, jak ci z Somosierry szaleńcy, jak ci spod...
Zrozumienie przyczyn „marszu przez instytucje” zachodnich „rewolucjonistów” z 1968 r. nie będzie pełne bez analizy tego, czym był eurokomunizm. Wielu z nas pamięta, jak w latach 80. Polacy fascynowali się faktem, że przeciwko Jaruzelskiemu protestują nawet zachodnie partie komunistyczne… Co to było? Jak pisał w 1984 roku w publikacji „Nowe kłamstwa w miejsce starych” Anatolij Golicyn, „polemiki pomiędzy przywódcami sowieckimi i eurokomunistycznymi powinny […] być odczytywane nie jako propaganda, a jako dezinformacja, przeznaczona do pomocy w osiągnięciu celów strategicznych lub taktycznych”.
W owej publikacji Golicyn trafnie przewidział pieriestrojkę i ważną rolę, jaką odegra w jej przeprowadzeniu przemieszanie antykomunistów...
Mieszkał w chlewiku w Willi Japońskiej w Zakopanem. Świat przemierzał na szczudłach z powodu swojego kalectwa. W 1933 roku Polska Akademia Literatury uznała go za najlepszego młodego pisarza w Polsce, a jego pierwsze powieści przyjmowano za genialne. Po wojnie nie potrafił tworzyć na wygnaniu, a po powrocie do PRL nikt w środowisku literackim nie chciał utrzymywać z nim kontaktów. Michał Choromański odszedł w biedzie i zapomnieniu.
„Choromański rzygający na mnie” – tak zatytułowany jest jeden z rysunków Witkacego, który narysował wiele portretów młodszego o 19 lat przyjaciela. Witkacy troszczył się o niego, a była to troska specyficzna dla zakopiańskiej bohemy. Mianowicie proponował, by dać „Choromanderowi” preparat narkotyzujący, jeśli oduczy go to nadmiernego spożywania alkoholu....
Pages
- « pierwsza
- ‹ poprzednia
- …
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- …
- następna ›
- ostatnia »