Bohdan Urbankowski
Rewolucja październikowa skłamana była od początku, od nazwy. Ani rewolucja, ani październikowa. Według naszego kalendarza wybuchła w listopadzie – i to był wręcz symboliczny początek nowej, komunistycznej kultury – kultury kłamstwa.
Największym wrogiem mitów, w których nas wychowywano, okazała się zwykła prawda. Wraz z wiedzą zmieniały się nasze charaktery. Bo nie jest tak, że prawda to coś neutralnego, bezbarwne tło. Ona ma moc obligującą, zmusza do konkretnych zachowań, zwłaszcza do ujawniania zdobytych wiadomości – by ludzie nie żyli w kłamstwie, by nie oszukiwali, nawet nieświadomie, i nie krzywdzili innych oszustwami. Pisał już o tym Norwid w „Promethidionie”, wskazując na praktyczne – w najwyższym tego słowa znaczeniu – obowiązki...
„Wybiła godzina rozstrzygająca! Polska przestała być niewolnicą i sama chce stanowić o swoim losie, sama chce budować swą przyszłość, rzucając na szalę wypadków własną siłę orężną. Kadry armii polskiej wkroczyły na ziemię Królestwa Polskiego, zajmując ją na rzecz jej właściwego, istotnego, jedynego gospodarza – Ludu Polskiego, który ją swą krwawicą użyźnił i wzbogacił. Zajmując ją w imieniu władzy naczelnej – Rządu Narodowego, niesiemy całemu Narodowi rozkucie z kajdan, poszczególnym zaś jego warstwom warunki normalnego rozwoju” (z odezwy Józefa Piłsudskiego do narodu, wygłoszonej 6 sierpnia 1914 r.).
Wiele lat temu podczas jednego z wieczorów poetycko-patriotycznych, na których czytałem swoje wiersze poświęcone m.in. Piłsudskiemu, Pileckiemu,...
Spod tegorocznego karnawału wystaje konstrukcja sprawdzona już w polityce. To konstrukcja „frontów ludowych”, które przeciw „zgniłym demokracjom” jednoczyły lewicę różnych maści. Były one wynalazkiem VII Zjazdu Kominternu (1935 r.), a konkretnie – Stalina.
Chorągiewki, bębenki, wuwuzele, pochody błaznów. Karnawał. Na czele – Zchłopakról, kabacik czerwony, okularki intelektualne, ale w głupawym kolorze. Kolczyk w uchu, siwe kłaczki związane w koński ogon. Karnawał. (Zchłopakról nie tak całkiem z chłopa, raczej z lędźwi działacza ZSL-u, dziad Kijowski chłop nie byle jaki, nawet stan wojenny uchwalał, przez lata sztandarem towarzystwa polsko-radzieckiego niczym kłonicą potrząsał.) Za Zchłopakrólem – Mazguła w zielonym bereciku – taki zombi stanu...
Gdy z początkiem 1968 r. już nawet partia w Czechosłowacji zaczęła przechodzić na pozycje swoich krytyków, stanowisko I sekretarza objął Słowak Alexander Dubček, który publicznie przyznał się do wypaczeń i zapowiedział reformy, ogłoszono konieczność zmian prowadzących do federalizacji państwa, publicznie domagano się systemu wielopartyjnego i przywrócenia zwierzchnictwa rządu nad partiami – Rosja patrzyła na te zmiany z niepokojem. Bojąc się powtórki z Jugosławii, wolała powtórzyć Węgry.
Ileż razy obcy wiatr ich wołał
przekręcając obco brzmiące imiona
Ileż razy zbiegom z Polski – kraje obce
niosły w darze swoją ziemię –
cały kopczyk.
***
Wywleczono już trupa Komuny
Roztrzaskano żebra barykadom
Powracają przez milknące łuny...
10 października br. odbyła się w Senacie RP sesja pt. „Zwycięska kampania – zwycięski Wódz. Józef Piłsudski”. Wykład inaugurujący „Józef Piłsudski – mąż stanu i wychowawca narodu” wygłosił dr Bohdan Urbankowski – pisarz, przewodniczący Rady Programowej Związku Piłsudczyków, kierownik działu kultury „Gazety Polskiej”. Poniżej zamieszczamy tekst jego wystąpienia, uzupełniony o wątki, które z powodu ograniczeń czasowych były tylko zasygnalizowane.
Racja stanu to myślenie w kategoriach wspólnoty, wykraczające poza egoistyczny interes, poza przestrzeń domu czy małej ojczyzny, poza czas teraźniejszy. Wykraczające w obydwu kierunkach – w przeszłość i przyszłość, sięganie do tradycji i wytyczanie celów, polityka historyczna i wizja,...
Pages
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- …
- następna ›
- ostatnia »