Olga Doleśniak-Harczuk
Śmiertelny pląs na koniec zarazy i oddychające mury monachijskiej świątyni w czwartym miesiącu pandemii. Kościoły jako wehikuły pamiątek nie tylko po ofiarach, lecz także po ocalałych. Monachium, Berlin, Lubeka. To zaledwie wycinek rzeczywistości z pogranicza życia i śmierci. Ważny, bo wiele mówi o tym, jak bardzo się zmieniliśmy przez te kilka wieków.
Kościół parafialny św. Krzyża to ostatnia zachowana neogotycka świątynia Monachium. Został oddany do użytku w 1886 roku, zniszczony podczas II wojny światowej, ocalał, a w czasie pandemii stał się symbolem triumfu życia. W jego oknach zamiast witraży wstawiono zdjęcia rentgenowskie płuc. Słońce przenikające kompozycję z 1200 rentgenowskich klisz rzuca na ołtarz niebieską poświatę. Ta niezamierzenie postpandemiczna instalacja to dzieło...
Jestem pewien, że przez to, że ten kryzys spadł na nas tak nieoczekiwanie, i poprzez wszystkie restrykcje, którym musieliśmy się poddać, by stoczyć z nim walkę, to doświadczenie mocno na nas wpłynie, będziemy o nim pamiętać. Bo to nie jest coś, co oglądam na ekranie telewizora, to nie jest jakiś program telewizyjny, lecz wydarzenie, które dotyczy mnie samego – z profesorem Jürgenem Margrafem, specjalistą w dziedzinie psychologii klinicznej i psychoterapii Ruhr Universität Bochum, członkiem Niemieckiej Narodowej Akademii Nauk, Leopoldina, rozmawia Olga Doleśniak-Harczuk.
Jakie Pana zdaniem będą społeczne konsekwencje pandemii koronawirusa?
One mogą być dwojakie. Zacznę do tych na plus. W przypadku społeczeństwa niemieckiego widać już pierwsze pozytywne. Niesamowita solidarność...
25 kwietnia w Berlinie miał się odbyć nadzwyczajny zjazd CDU, podczas którego delegaci mieli wyłonić nowego przewodniczącego partii. Takiego, który zastąpiłby na tym stanowisku umęczoną Annegret Kramp-Karrenbauer. Z powodu sytuacji pandemicznej chadecy zjazd odwołali i wiele wskazuje na to, że na nowego lidera przyjdzie im poczekać do grudnia. Na nowego kandydata na kanclerza również. Do czasu wyborów panowie chyba wydrapią sobie oczy. Angela Merkel zaś swoim zwyczajem przeczeka, a niewykluczone, że jeszcze raz zawalczy o przywództwo.
W szranki mieli stanąć premier Nadrenii Północnej-Westfalii Armin Laschert, wieczny następca tronu Friedrich Merz i były minister środowiska Norbert Röttgen. Kryzys pomieszał wszystkim szyki. Merz wylądował na kwarantannie, Röttgen nie wytrzymał...
Święta Małgorzata Antiocheńska ikoną ruchu LGBT. Święty Wilgefortis, legendarna kobieta z brodą ukrzyżowana przez okrutnego ojca, dowodem na istnienie średniowiecznego interseksualizmu. Przepiękne wnętrze nazwane tu bazyliką, w którym zagrzewana przez nauczycieli muzułmańska młodzież skanduje: „Diabeł jest dobry!”, „Islam to nie terror”. I jeszcze kącik dla małych fanów genderowej literatury obrazkowej. Takie atrakcje jeszcze w lutym można było oglądać w berlińskim Bode-Museum. Chciałam o tym napisać. Już był szkic, materiał i pomysł. I wtedy przyszła korona. Ze szkicu zrobiła maseczkę.
Berlińskie metro już nie kursuje co pięć, lecz co dziesięć minut. Niektóre wagony przemykają prawie na pusto, ludzie zostają w domach, niektórym, zwłaszcza tym mieszkającym w pojedynkę, naprawdę trudno...
Szwajcaria. Kraina serowego fondue, zegarków, książeczek o słodkiej Heidi, referendów, neutralności, bunkrów, bankierów, orkiestr dętych i górskich szlaków. Poza tym kraj liberalnego podejścia do wspomaganego samobójstwa, eutanazji na życzenie, gdzie specjalnie przeszkoleni pomocnicy czuwają nad pomyślnym przebiegiem przejścia na drugą stronę. Liczba chętnych na taką śmierć rośnie z roku na rok. Jeszcze na początku XXI wieku rocznie decydowało się na nią mniej niż 200 osób, w 2017 roku było to już ponad tysiąc. Część z nich stanowili turyści eutanazyjni z Niemiec.
To już pewne, obywatele Niemiec zainteresowani tym, by umrzeć śmiercią samobójczą w asyście wyszkolonych pomocników, nie będą już dłużej musieli jeździć w tym celu do Szwajcarii lub uciekać się do innych wybiegów. 26 lutego...