Katechizm inteligenta

Jeśli działanie ma realizować rzeczywiste dobro – bo przecież tylko „praktyczne” dobro, dokonujące się w jednostkowych czynach, leży w gestii człowieka – to nadrzędna rola przypada poznaniu. Właściwe...

Wiara jest uznaniem granic naszego „rozumu”, uznaniem granic naszego poznania i nas samych. W swej istocie jest czymś prostym, niepotrzebującym zbyt wielu słów. Słowa pojawiają się wtedy, gdy...

Cierpienie jest tajemnicą. Mową dla człowieka najczęściej niezrozumiałą. Pisała Anna Kamieńska: „Cierpienie, to świadomość istnienia. Nie wiemy, że mamy serce, wątrobę, dopóki nie zaboli. Cierpię,...

Podobne odniesienia odnajdujemy w łacińskiej „humilitas”, oznaczającej – obok „pokory” – również „niskość, małoznaczność, słabość, uniżoność, uległość”.  „Humilitas” jest związana etymologicznie...

Autokreacja bądź kreacja godzą w samą istotę autorytetu. Jego istotną cechą jest przecież to, że nie można go wytworzyć. Nie można także zabiegać o bycie autorytetem. I chociaż autorytet, jako...

Filozofowie analityczni, wśród nich np. John L. Austin, zaliczają obietnicę do wypowiedzi performatywnych, czyli takich, które dokonują czegoś przez sam fakt bycia wypowiedzianym. Wypowiedź...

Paradygmatem etyki nie jest sfera poznania, ale – działania. Dlatego też, wraz z Arystotelesem, „rozważamy, czym jest doskonałość etyczna nie po to, byśmy wiedzieli, ale po to, byśmy dobrymi [w tym...

Dobro domaga się realizacji, ale to działanie dopiero sprawia, że ono istotnie powstaje. Przed tym działaniem jest jakby nie-bytem. I nie-bytem pozostaje, jeśli działanie okaże się działaniem złym....

Arystoteles ujmuje problem w taki sposób: w wiedzy praktycznej nie chodzi o to, by wiedzieć, czym jest dzielność, ale o to, by wiedzieć, jak człowiekiem dzielnym się stać. Nie wiedza bowiem sprawia,...