PRAWDA ZANEGOWANEJ TOŻSAMOŚCI

W kwestii prawdy nagromadziło się wiele przekonań, często wykluczających się nawzajem. Profesor Henryk Kiereś podejmuje próbę uporządkowania ich w sposób, który rzuca nowe światło na osoby aspirujące do prawdy („Człowiek i cywilizacja”, Lublin 2007). Z jednej strony, dyskurs nad problemem prawdy odbywa się w porządku osobowym życia człowieka, zgodnie z którym jego godność manifestuje się w zdolności poznania prawdy i w zdolności działania jej odpowiadającego. Tak pojęta prawda jest zgodnością intelektu z rzeczą. Z drugiej strony, istnieje dyskurs, który się toczy w porządku życia osobistego autora i jest wyrazem jego światopoglądu oraz indywidualnej psychologii. Nie podejmuje on próby ustalenia sądu z rzeczywistością, a jedynie prezentuje własną osobowość i strukturę myślową.Św. Paweł jako lewicowy aktywista Aby zrozumieć istotę systemów wrogich prawdzie w ujęciu osobowym, warto przyjrzeć się ich piewcom. Jednym z nich jest Alain Badiou, popularny obecnie francuski myśliciel Nowej Lewicy, marksista i maoista. W swoich książkach przedstawia rozbieżne spojrzenia na prawdę. Jest ona dla niego zarówno przeżywanym „doświadczeniem”, jak i „tworzeniem”, „procesem” oraz „wydarzeniem”. Pozornie w takiej rozbieżności jest metoda, która ma zmusić czytelnika do poszukiwania „własnej prawdy”. I rzeczywiście czytelnik dochodzi do jednego pewnego wniosku – efektem braku spójności w twierdzeniach Badiou jest doprowadzenie własnej twórczości do absurdu. Najdobitniejszą tego