ŚWIAT WYKLUCZONYCH

„Z pewnymi poglądami się nie dyskutuje” - orzekają koryfeusze „salonu”. A próby jakiegokolwiek dialogu, podejmowane przez najtęższe umysły drugiej strony w rodzaju prof. Krasnodębskiego, komentowane są krótko – „Krasnodębski, tego się nie czyta”. Podobnie „nie czyta” się publicystyki Łysiaka, prozy Wolskiego czy poezji Rymkiewicza (kiedyś się czytało i cmokało, teraz już nie) . W ogóle na herezją zakrawa teza, że JEST jakaś druga strona. Jest świat rozumny, piękny i cywilizowany i jakieś marginalia, paskudztwa, śmieci, którymi nie warto się zajmować. Ludzie i Podludzie, Eloje i Morlokowie! Niepostrzeżenie w naszym wspaniałym świecie rozprzestrzeniły się praktyki z czasów totalitarnych. Nie ma miejsca na dyskusje z osobami uznanymi za niegodnych dyskusji. Jeśli orzeczono kiedyś, zresztą za pomocą szwindla (i niewielkiej przewagi głosów), że homoseksualizm to nie zboczenie, ale orientacja, biada tym, którzy mieliby ochotę wznowić na ten temat rozmowę. Tak samo jak nie podlega i nie może podlegać dyskusji teza, że Holocaust był jedyną i największą zbrodnią tego rodzaju... Podobnie rzecz się ma z globalnym ociepleniem, prawami dziecka, ochroną przyrody, karą śmierci, demokracją przedstawicielską... Żaden ze wspomnianych tematów nie kwalifikuje się do dyskusji, chyba że chodzi o jakieś ozdobniki, drobne usprawnienia itp. Między swoimi można oczywiście dyskutować do woli, robić doktoraty i habilitacje, ba, tworzyć nowe gałęzie nieistniejących nauk. I mieć się dobrze. Przy czym