Invocatio DEI

Polska propozycja preambuły była bardzo postępowa i ogólnikowa, ale i ona spotkała się ze zdecydowanym sprzeciwem. Przedstawiciel Francji oznajmił, że nie może być żadnego kompromisu w tym względzie, bo zgodnie z francuską zasadą kompletnego rozdziału kościołów od państwa, eurokonstytucja nie będzie się zajmować sprawą religii, która jest osobistą sprawą każdego człowieka. Religia osobistą sprawą obywatela? Czy aby na pewno? Żeby zrozumieć, jak doniosłą rolę odegrała religia w życiu Europy, wystarczy popatrzeć na jej dzieje przez pryzmat świąt Wielkiej Nocy. Wielkanoc jest najważniejszym świętem chrześcijan, upamiętniającym mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Obchodzone było w dniu żydowskiego święta Paschy, które przypada na pierwszą wiosenną pełnię księżyca. Wczesnym chrześcijanom sprawiało trudność wyznaczanie tego dnia, ponieważ wymagało to biegłej znajomości astrologii, zdarzało się więc, że święto Zmartwychwstania Pańskiego obchodzono w różnych miejscach w różnym czasie. Chrześcijaństwo miało już przeszło trzy stulecia, gdy Konstantyn Wielki zwołał sobór biskupów do Nicei, pięknego miasta nad brzegiem tureckiego jeziora Iznik. Przeszło trzystu zebranych duchownych miało ustalić jednolitą doktrynę Kościoła Powszechnego, a przede wszystkim datę obchodzenia Wielkanocy. To wtedy ustalono, że Wielkanoc ma być świętowana w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni księżyca, po równonocy wiosennej, lecz nie może przypadać na żydowskie święto Paschy. Jako dzień