Wierszyki na czasie

Dziwne święto Nowe święto obchodzi cała ruska ziemla, rocznicę wypędzenia polskich załóg z Kremla, gdy królewicz Władysław przez ojca zganiony, choć dawali, nie przyjął był carskiej korony. Nie powiedział, że „Moskwa mszy z popami warta” i sprawił, że się dobra zmarnowała karta. A szkoda. Słowiańszczyzna ogromna by była po brzegi Pacyfiku, demokracja lśniła, bez rzezi i skrytobójstw i klęsk głodu przy tem, z alfabetem łacińskim, tudzież dobrobytem. A kraj by normalne państwo przypominał, nie byłoby Lenina, Stalina, Putina, mocarstwowych kompleksów i rynkowych braków... więc jasne czemu Ruscy nie lubią Polaków i wciąż robią z nich wrogów dla Matiuszki Rosji. „Wszak mogli tu pozostać, a, niestety, poszli...”. Swojskie nagrania Dość mam lamentów, smędzeń i biadań, że nam show-biznes w kraju upada. Wszak inny obraz w krąg się wyłania – po prostu kwitną polskie nagrania! Kulczyk – Giertycha, Michnik – Rywina, a Lipińskiego zwykła babina. Jednych w całości, innych na raty, najlepsze studia ma Gudzowaty... Choć nagraniowo najwyższa marka klipy wideo z rolą Kaczmarka. Zaś wszystkie gwiazdy zręcznie podlicza lista przebojów – Macierewicza. Pora więc chyba festiwal swojski zrobić... Najlepiej w Strzelcach Opolskich. Już wyobraźni uszami słyszę, jak zaczynają spektakl – klawisze. Potem w drelichach grupki tenorów, przygrywa zespół prokuratorów... Krótkie tytuły mają ich tryle: „Kto”, „Kiedy”, „Komu”, „Jak” i „Za ile?” A jaka będzie nagroda dobra? Ja