Stresująca bezstresowość

Młodzi gniewni Masowe wystąpienia młodzieży są znacznikiem naszych czasów, wzięły swój początek z marszów protestacyjnych przeciwko wojnie wietnamskiej. (Chociaż od zawsze młodzież z największą ochotą brała udział w walkach ulicznych). Studenci amerykańscy podczas manifestacji pokojowych palili swoje karty powołania do wojska. W 1968 r. studenci francuscy wobec braku kart powołań zaczęli palić uniwersytety, a uczniowie starszych klas licealnych czynnie im w tym pomagali. Pretekstem był brak „społecznej zgody” na reformę szkolnictwa. Pozór równie dobry, jak greckie zawołanie: „Precz z mordercą”. A ponieważ w drugiej połowie XX w. nastąpił gwałtowny rozwój motoryzacji, podczas wszystkich kolejnych rozruchów kontestująca młodzież do zwyczajowych walk z policją dołączyła palenie samochodów. W sprawozdaniach z pola walki dziennikarze zawsze piszą o społecznym tle zamieszek. Wykształceni na lewicujących uniwersytetach biegle posługują się marksistowska retoryką. Młodzież protestuje, ponieważ nie widzi dla siebie miejsca w kapitalistycznym społeczeństwie, z trwogą patrzy w przyszłość i nie godzi się na nierówności społeczne. Można by przyjąć takie wyjaśnienia, gdyby nie jedno „ale” – wydarzenia wiedeńskie z 1981 r. W ostatnią niedzielę karnawału oraz następną sobotę i niedzielę młodzi Austriacy przeszli przez centrum miasta, wznosząc okrzyki „Frei sein”, „Terror muss dabei sein”, a następnie wszczęli burdę z policją. Środki masowego przekazu informowały o tym