Trump – wariat czy wizjoner?

„Quo vadis, Trumpie?” – chciałoby się zapytać w chwili, gdy ten nietuzinkowy polityk ponownie przejmuje Biały Dom. Po wszelkich przeszkodach i szykanach, pomówieniach i procesach., Gdyby był Tuskiem, pewnie bez reszty oddałby się zemście. Ale to nie ten format!

Inna sprawa, że nie wiadomo, co zrobi. Przed jego prezydenturą stoją dwie kluczowe kwestie . Doraźna – na ile zechce i zdoła poukładać współczesny ład światowy, zwłaszcza w kontekście zahamowania aspiracji Chińczyków utemperowania Putina i ocalenia Ukrainy. O tym przekonamy się stosunkowo prędko. Problem drugi,  moim zdaniem ważniejszy, to czy zdoła odwrócić trend cywilizacyjny prowadzący ludzkość wprost w otchłań cywilizacji śmierci.

Wyzwanie wielkie, liczba wrogów niepoliczalna – elity, media, idole popkultury, uczelni i campusu oraz podsycający wszelkie dewiacje wrogowie zewnętrzni…

Co więcej, nawet polskiej prawicy nieobce są podskórne antyamerykanizmy, choć  zarzuty, z którymi się stykam,  przypominają argumenty rodem z sowieckiego podręcznika antyimperialistycznej propagandy, w której cała historia Stanów to jedno wielkie pasmo zbrodni, knowań, spisków i prowokacji. Bo nawet bombardowanie Pearl Harbor i atak na World Trade Center były dziełem samych Amerykanów. Do dobrego tonu należy wyśmiewanie się z Trumpa, który w dążeniu do zbudowania Ameryki wielkiej, zaproponował przyłączenie Kanady, kupno Grenlandii i odzyskanie – kiedyś przecież amerykańskiej – strefy Kanału Panamskiego.