Piskorowice 18 IV 1945 - Przyczyny i przebieg napadu na ukraińską wieś. Weryfikacja liczby ofiar

Wojna i pierwszy okres okupacji (IX 1939 – VI 1941) Działania wojenne jesienią 1939 r. ominęły Piskorowice. Na podstawie sowiecko-niemieckiego układu o przyjaźni i granicach (28 IX 1939 r.) miejscowość znalazła się pod okupacją niemiecką, tuż przy granicy z ZSRR natomiast sąsiadująca z nią Sieniawa (gdzie Polacy stanowili większość) – pod okupacją sowiecką. Piskorowice zostały włączone do powiatu biłgorajskiego, dystryktu lubelskiego Generalnego Gubernatorstwa. Najbliższym ośrodkiem miejskim stał się położony na drugim brzegu Sanu Leżajsk. W obawie przed aresztowaniem przez NKWD spod sowieckiej okupacji uciekali do Leżajska ukraińscy działacze polityczni, również ci o poglądach nacjonalistycznych. Pomnożenie elit ukraińskich, w połączeniu z polityką niemieckiego okupanta, który wyraźnie faworyzował Ukraińców, miało wpływ na relacje polsko-ukraińskie w regionie i prowadziło do narastania antagonizmów między obiema nacjami. Podobną politykę okupant niemiecki stosował również w Piskorowicach. Mieszkańcom obrządku łacińskiego utrudniano praktyki religijne, wyznaczając w niedziele i święta szarwarki (prace przymusowe). Ponadto na potrzeby wojska i policji zajęto większą część „polskiej” plebanii. Zlikwidowano polską szkołę w Chałupkach Piskorowickich, w której ulokowano siedzibę Grenzschutzu. W szkole w Piskorowicach wprowadzono ukraiński jako język wykładowy. Na przełomie lat 1939/1940 w miejscowości została uformowana komórka OUN. Na jej czele stanął Iwan