Pospolite ruszenie obywateli

Prezydent Karol Nawrocki prowadził swą zwycięską kampanię wyborczą m.in. pod hasłem powrotu do normalności. Normalności w wymiarze światopoglądowym, normalności w życiu publicznym, rozumianej przede wszystkim jako przestrzeganie prawa. Ale Polska potrzebuje też innej normalności – takiej, jakiej nigdy w III Rzeczypospolitej nie zaznała – demokracji niekrępowanej postkomunizmem.

Od razu wyjaśnię, czym dla mnie jest postkomunizm, bo nie sprowadzam go wyłącznie do układu ludzi byłych komunistycznych służb i ich następców realizujących to dawne, wymierzone w społeczeństwo, ustalenie. Postkomunizm to przede wszystkim sposób traktowania obywateli i ich praw. Rozpasane partyjniactwo, któremu podporządkowane ma być wszystko – z debatą publiczną włącznie. Przycinanie wolności słowa pod partyjny interes, manipulowanie najnowszą historią pod partyjny interes i w końcu wpływanie na media zgodnie z takim czy innym partyjnym interesem. Postkomunistyczne myślenie, oczywiście w innej skali oraz w inny sposób, jest obecne po obu stronach polskiej sceny politycznej. Czas najwyższy, by uwolnić Polskę od tej patologii życia publicznego. Karol Nawrocki ma na to szansę, bo sam nigdy w niej nie uczestniczył. Nie jest nią skażony, może bez lęku wspierać konserwatywne inicjatywy – przez lata albo niszczone przez władzę, albo – w najlepszym stopniu – tolerowane, bo postrzegane jako rodzaj konkurencji. Niestety, w naszym kraju nadal, kilkadziesiąt lat po rozwiązaniu PZPR, bardzo wielu