UNIA EUROPEJSKA- „czas podwójnych standardów”

Podobnie jest ze stosunkiem do Rosji. Piszę te słowa w Parlamencie Europejskim, gdzie znajduje się sala przeznaczona na konferencje prasowe nazwana imieniem rosyjskiej dziennikarki Anny Politkowskiej, skrytobójczo zamordowanej za ujawnianie prawdy niewygodnej dla władzy w Moskwie. Ale to przecież nie była, niestety, wyjątkowa sytuacja i wyjątkowy mord na dziennikarzu w Rosji. Według raportów międzynarodowej organizacji „Reporterzy bez granic” to Federacja Rosyjska jest tym państwem w Europie, gdzie dziennikarze giną lub są prześladowani (ciężkie pobicia, groźby) najczęściej. Dotyczy to jednak nie tylko dziennikarzy czy – uwaga – obrońców praw człowieka. Także ludzi biznesu, którzy ośmielili się mieć ambicje polityczne, jak... Michaił Chodorkowski. Cieszę się i jestem dumny, że w ostatnich latach Parlament Europejski aż dziewięć razy w swoich rezolucjach bronił tego najsłynniejszego rosyjskiego więźnia sumienia. Mniej się cieszę, że koniec jego procesu skwitował milczeniem. Czyżby Rosja stała się dla nas ważniejsza od europejskich wartości i standardów zwykłej przyzwoitości? Cieszę się i jestem szczęśliwy, że mój parlament w zeszłym roku Nagrodę Sacharowa przyznał rosyjskiej organizacji praw człowieka „Memoriał”. Mniej się cieszę i jestem mniej szczęśliwy, że w tym roku mój parlament rzadziej jakby wypowiada się o prawach człowieka w Rosji, a częściej o konieczności wejścia tego państwa do World Trade Organisation (WTO) i podpisania układu rozbrojeniowego START. Dziwna to