Hańba domowa

Pewien publicysta w XX wieku pisał o „instynkcie państwowym”. Jeśli on istnieje – a ja wierzę, że tak! – to ci, którzy dziś strzelają kulami nienawiści, hejtu, pogardy do młodych ludzi w polskich mundurach, jakże spektakularnie pokazują, że tegoż instynktu państwowego są całkowicie pozbawieni.

Jacek Trznadel, zmarły dwa lata temu znakomity krytyk literacki, wybitny znawca Norwida, zatytułował swoje wywiady z intelektualistami „ukąszonymi” przez Hegla i komunę: „Hańba domowa”. Ten tytuł przychodzi mi od razu na myśl, gdy widzę, w jaki sposób politycy i łże-elity z celebrytami na czele traktują polską państwowość, polskie granice, polski mundur. Można też powiedzieć, że to towarzystwo spod ciemnej (czerwonej?) gwiazdy dopisuje mimochodem swój rozdział do książki Aleksandra Bocheńskiego „Dzieje głupoty w Polsce”. Rzecz w tym, że to więcej niż głupota. To zdrada. To podłość. To przejawy najtańszego i najbardziej tandetnego internacjonalizmu i kosmopolityzmu, połączone z co najmniej pogardą dla tych wartości, które dla narodu są święte, a dla pseudo-elit nic nieznaczące: munduru, honoru, etosu żołnierza, elementarnego patriotyzmu. Rzadko kiedy zdarza się w życiu publicznym taki biało-czarny film. Tak oczywista jest tu jasna i ciemna strona mocy.

Czekając na lotnisku na lot poza Europę, przeglądam dwa kolejne numery „Gazety Wyborczej”. A tam leją się pomyje na obrońców polskich granic. Robi się z nich wariatów, którzy, po pierwsze, strzelali do nielegalnych