List otwarty kard. Henryka Gulbinowicza i abp. Ignacego Tokarczuka do Parlamentarzystów RP

Wbrew nadziejom ocalałych z pożogi wojennej Polaków, zakończenie wojny nie przyniosło narodowi upragnionej wolności. Upominali się o nią działacze powojennego podziemia niepodległościowego, uczestnicy protestów 1956, 1968, 1970, 1976 i 1980 r. Dopiero wydarzenia lat osiemdziesiątych XX wieku, determinacja i mądrość społeczeństwa polskiego, wspartego głosem Kościoła katolickiego doprowadziła do zmian pozwalających Polakom w sposób wolny decydować o własnym losie i wyborze dróg właściwych ich tradycji i aspiracjom. Kształtowanie przyszłości nie jest jednak możliwe bez należytej troski o pamięć i prawdę historyczną. Z niej bowiem wyrastały w przeszłości czyny pozwalające trwać Polsce i narodowi polskiemu pomimo wielu dziejowych burz. Od dziesięciu już lat przywracaniem świadomości historycznej Polaków zajmuje się powołany do życia decyzją Sejmu RP Instytut Pamięci Narodowej. Jego działalność na trwałe wpisała się w świadomość społeczeństwa poprzez realizację wielu projektów naukowo-badawczych i edukacyjnych, przygotowanie licznych publikacji, cenny wkład w propagowanie wiedzy historycznej oraz upamiętnienie ważnych dla narodu wydarzeń. Tym bardziej dziwić mogą i budzić zaniepokojenie dobiegające z różnych środowisk głosy domagające się zmian sposobu funkcjonowania tej instytucji, uderzających w istotę założeń, dla których została ona do życia powołana oraz świeżo podjęte próby ustawowego ograniczenia jej niezależności. Żmudny wysiłek pracowników IPN zapoczątkował długą drogę