Bestie (6)

Parszywa dwunastka W 1996 r., w słynnym procesie Humera, 12 byłych ubeków skazano na kary więzienia. Za zbrodnie stalinowskie, które w świetle polskiego prawa – jako zbrodnie przeciwko ludzkości – nie ulegają przedawnieniu. Wyroki otrzymali: Adam Humer, Eugeniusz Chimczak, Jan Dąbrowski, Markus Kac, Mieczysław Kobylec, Edmund Kwasek, Roman Laszkiewicz, Leon Midro, Jan Pugacewicz, Tadeusz Szymański, Tadeusz Tomporski i Wiesław Trutkowski. Dwa lata później, po apelacji obrońców, Sąd Wojewódzki w Warszawie zmniejszył wyroki Humerowi, Chimczakowi i Laszkiewiczowi do siedmiu i pół roku więzienia. Zgodnie z kodeksem karnym z 1932 r., który obowiązywał również w latach 50., kiedy oskarżeni popełnili zarzucane im przestępstwa, była to największa kara, jaką mogli otrzymać. Skrócenie czasu odsiadki było jedynie formalne – „z przyczyn zdrowotnych” w ogóle nie trafili za kraty albo znaleźli się tam na krótko. Zakończenie pierwszego procesu Humera pozwalało jednak mieć nadzieję na osądzenie innych zbrodni. Na ławie oskarżonych zasiedli nawet ponownie: Humer, Kobylec, Kwasek, Midro i Pugacewicz, ale mimo pozytywnych opinii lekarskich przestali pojawiać się w sądzie (wiedzieli, że do odroczenia rozprawy wystarczy nieobecność jednego z oskarżonych) i pod koniec 1999 r. ich proces zawieszono ad calendas graecas. Trzy lata później Humer zmarł, a wedle ustaleń IPN powinien odpowiedzieć m.in. za pomocnictwo w zabójstwach Żydów podczas pogromu kieleckiego w 1946 r.