PATRIOTYZM LECHA KACZYŃSKIEGO

Polityk pełniący najwyższą funkcję państwową ma częściej niż inni okazję do wygłaszania ogólnych sądów na temat tożsamości narodu, jego kondycji i miejsca w świecie. Zarazem w formułowaniu tych myśli, inaczej niż publicysta, skrępowany jest konwencjami uroczystego stylu urzędowego. Nie każdy polityk potrafi więc w tok oficjalnych wystąpień wpleść wątki oryginalnych przemyśleń, nawet jeśli je posiada. Prezydent Lech Kaczyński niewątpliwie miał własną wizję Polski, którą realizował, i którą można dziś odczytać z pozostałych po nim tekstów, z powracających w nich założeń, problemów i pojęć. Dwie fałszywe alternatywy Najważniejszą cechą patriotyzmu Lecha Kaczyńskiego było to, że negował on dwie fałszywe alternatywy, które po 1989 r. zepsuły myślenie naszych elit opiniotwórczych i które leżą u genezy politycznospołecznego kryzysu, w jakim trwa III Rzeczpospolita. Pierwszą z tych fałszywych alternatyw jest odróżnianie pamięci o przeszłości narodu i kultywowania jego tradycji od nowoczesnego myślenia o współczesności i przyszłości. Lech Kaczyński nie uznawał takiego podziału. Tradycja i nowoczesność nie istniały dla niego osobno, a jedyną Polskę zdolną do istnienia widział jako ich nierozerwalną syntezę. W założeniach jego patriotyzmu leżała jedność Polski dawnej i nowej. Drugą fałszywą alternatywą, jaką odrzucał, było stawianie po jednej stronie kultury duchowej narodu, jego pamiątek i symboli, a po drugiej konkretnych problemów dnia dzisiejszego: politycznych