Z piekła do Nieba

13 czerwca na Watykanie miał miejsce pierwszy konsystorz za czasów papieża Leona XIV. Wielu Włochów oczekiwało na jego wynik z niecierpliwością. Wszak stawka była niebagatelna. Jeden z nich miałby zostać ogłoszony świętym.

Korytarz wiedzie wzdłuż bocznej nawy przestronnej bazyliki. Mijam obszerny sklepik z dewocjonaliami. Zaraz dalej widać ciągnące się stanowiska z przeszklonymi panelami, za którymi siedzą cierpliwie oczekujące na przybyszów z całego świata siostry dominikanki. Oficjalnie nazywają się Córkami Różańca Świętego. Ubrane w charakterystyczne białe habity, przyjmują kolejne intencje pielgrzymów, którzy każdego dnia tysiącami trafiają do tego miejsca. Zaraz dalej rozpoczyna się długi korytarz. Ze ścianami przyozdobionymi różnymi wotami. Są dziecięce rysunki, są zdjęcia. Ktoś przykleił warkocz uzdrowionej córki. Jeszcze gdzie indziej dziecko narysowało wstającą ze szpitalnego łóżka matkę. Podążam wzrokiem dalej. Jest zdjęcie skasowanego po wypadku samochodu. I opis cudownego ocalenia jadących w środku. Historii jest tu przynajmniej kilkaset. A to przecież i tak jedynie wybrane przez kustoszy sanktuarium przykłady.

W połowie drogi korytarzem po prawej stronie widać uchylone drzwi. To obszerna kaplica. W tej chwili znajdują się w środku tylko dwie osoby. Pod ołtarzem przeszklony sarkofag. A w nim leżąca postać. Ubrana w biały płaszcz z charakterystycznym czerwonym krzyżem. To strój zakonny bożogrobców. Do Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w