Profesor od smutku

Dekadę trwały przygotowania do solowego, debiutanckiego albumu Beth Gibbons – wokalistki triphopowej grupy Portishead. Płyta „Lives Outgrown” wypełniona jest akustycznymi dźwiękami, a jednocześnie nie stroni od eksperymentów. Nowe pieśni Gibbons zachowują jednak ogromną siłę i poruszają do łez.

Brytyjskie zespoły Massive Attack oraz Portishead zapoczątkowały w latach 90. nowy nurt muzyczny nazwany trip hopem. Co to jest trip hop? To rodzaj hip hopu, ale na głębokiej depresji – przekonywali żartownisie. Faktem jest, że w tamtym czasie triphopowa scena, a zwłaszcza Portishead z charyzmatyczną wokalistką Beth Gibbons, na chwilę przyciągnęła uwagę wszystkich młodych słuchaczy – zarówno fanów elektroniki, jak i mocniejszego, gitarowego grania.

Moda na depresyjne sample nie trwała jednak w nieskończoność, a po trzeciej, ostatniej płycie Portishead, Beth Gibbons pojawiała się na scenie bardzo rzadko, unikając też jakiegokolwiek rozgłosu. W duecie z Rustin Manem wydała jeden album „Out Of Season”, a potem wzięła udział w znakomitych nagraniach III Symfonii Henryka Góreckiego. Zapewne też dzięki niej utwór polskiego kompozytora, wykonany przez Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia pod batutą Krzysztofa Pendereckiego, ponownie trafił do szerszej publiczności na całym świecie.

Na najnowszym, długo oczekiwanym, solowym debiucie piosenkarka rezygnuje z break beatu i sampli. Od triphopowej rewolucji upłynęło przecież 30 lat! Zmieniły się muzyczne mody,