Kijów pokonany, czyli na drodze „Wielkiego Ześlizgu”

Porażka Kijowa ośmieli Rosję do kolejnych takich „operacji militarnych”, których celem jest poszerzenie jej terytorium.

Ukraina nie powinna przegrać tej wojny. Ukraina obroni niepodległość. Ukraina może nie obronić swojej integralności terytorialnej. Jaka jest więc definicja porażki Kijowa? Czy zajęcie całego terytorium państwowego naszego wschodniego sąsiada? Nie wydaje się to możliwe. Czy dojście przez Rosjan do stolicy kraju i jej okupacja? To też, w wymiarze militarnym, nie wydaje się być specjalnie prawdopodobne. Czy też za porażkę uznamy zajęcie całego obwodu donieckiego (co może nastąpić szybciej niż myślimy)? To akurat jest prawdopodobne.

Jednak za „porażkę Ukrainy” należy uznać inne, a nie tylko militarne sukcesy Rosjan. Także zmęczenie wojną w armii i społeczeństwie naszego wschodniego sąsiada ze wszystkimi tego dalekosiężnymi skutkami. Ale też zmęczenie tą wojną w elitach Zachodu i społeczeństwach Europy i Ameryki. Co wtedy ? Czy Zachód uzna to za wygodny pretekst, aby ponad głowami Kijowa, ale też w dużej mierze Polski, krajów bałtyckich czy Finlandii, zacząć dogadywać się z Rosją i wymuszać na Kijowie zgodę – choćby czasową, polityczną, a nie traktatową, trwałą, formalnoprawną – na zabór części jej terytorium? Porażka Ukrainy, choćby częściowa, może być sygnałem, aby szeroko rozumiany Zachód robił z Federacją Rosyjską znów biznesy „as usual”? To również możliwość powrotu „z przytupem” nieformalnej PPR (partii przyjaciół Rosji), która od dwóch