Polskie „sporty narodowe”

Jaki jest sport narodowy Polaków? I co to jest „sport narodowy”? Czy na to miano zasługuje dyscyplina, którą uprawia amatorsko rzesza naszych rodaków? Czy raczej ta, w której osiągamy wielkie sukcesy, mamy wspaniałą tradycję i jesteśmy z niej znani w świecie, jesteśmy w niej mistrzami?

Gdyby brać pod uwagę masowość uprawiania danego sportu, to mogłoby nim być… narciarstwo, skoro na deskach jeździ około 4 mln obywateli Rzeczypospolitej. Ale przecież nikt o zdrowych zmysłach nie powie, że to nasz „sport narodowy”. Z czego jak z czego, ale z jazdy na nartach raczej nie słyniemy w skali globu. Zatem należy przyjąć drugą definicję: sportu z dużymi tradycjami w Polsce, z wielkimi sukcesami Biało-Czerwonych i identyfikowanym w sportowym świecie jako polska domena.

Biorąc pod uwagę te kryteria, widzę trzy dyscypliny, które można by uznać w Polsce za sport narodowy. Są to: siatkówka, żużel i skoki narciarskie. Zwracam uwagę, że są to dyscypliny, które ze sobą nie konkurują, bo każda z nich reprezentuje inną kategorię. Żużel jest najpopularniejszym od lat w Polsce sportem nieolimpijskim. Skoki narciarskie to dyscyplina z zimowych Igrzysk Olimpijskich (IO). Siatkówka wreszcie jest w programie letnich IO. Omówmy każdy z tych trzech naszych sportów narodowych.

SIATKÓWKA

Polacy są dwukrotnymi z rzędu mistrzami świata w tej dyscyplinie (2014, 2018). W ostatnim przedcovidowym sezonie Polacy zdobyli medale we wszystkich