Czym jest… natura człowieka

Pojęcie „natura” może być rozumiane na wiele sposobów. W wąskim znaczeniu termin ten oznacza to samo, co przyroda, czyli przedmiot przyrodoznawstwa. W znaczeniu szerszym zaś obejmuje wszelkie fakty, którym można przypisać współrzędne czasoprzestrzenne. Naturą nazywamy wszystko to, co fizyczne, cielesne, materialne, całą otaczającą nas naturalną, czyli nie wytworzoną przez człowieka, rzeczywistość, a także wszystkie zjawiska fizyczne i życie w różnych jego przejawach. Mianem tym określamy też zespół cech konstytutywnych dla danego bytu, jego istotę. Sposób rozumienia terminu „natura” musi więc być określany kontekstowo, poszczególne nauki starają się bowiem ująć ją w kategoriach wypracowanych przez siebie dyskursów i koncepcji.

O naturze natury wiele mówi nam samo słowo „natura”, w języku łacińskim pochodzące od czasownika „nasci”, czyli „rodzić się, powstawać, zaczynać się, brać początek”. Łacińska „natura” jest odpowiednikiem greckiej „fysis”, słowa wywodzącego się od czasownika „fyein” oznaczającego „rodzić się, płodzić, wytwarzać, wypływać (ze źródła)”. Ów wypływ ze źródła umożliwia rodzenie i stawanie się, to zaś, co zrodzone bądź wytworzone, zgodne jest z tym, z czego wzięło swój początek. „Fysis”, w odróżnieniu od „techne”, czyli „sztuki, umiejętności wytwarzania czegoś”, źródło swego ruchu posiada w sobie. Pojęcie natury należy do najbardziej podstawowych kategorii ontologii starożytnej. Stanowi centralny punkt myśli greckiej i