Sowieckie korzenie dzisiejszej pogardy

Historia podboju i zniewolenia Rzeczypospolitej Polskiej po II wojnie światowej jest historią stosowania pogardy. Pogardy, która pozwalała uciekać się do terroru, dawała alibi na mordowanie i tortury. Pogarda towarzyszyła ogromnej wymianie elit, niszczeniu tradycji i tożsamości, tworzeniu nowego – komunistycznego człowieka. Obecnie jest kluczowym elementem postkomunizmu. I rakiem, który trawi dzisiejszą polską demokrację. W polskim życiu publicznym miejsce zaciętych sporów, ostrych wymian zdań, które wszak są nieodłączną częścią wolności, zajmuje pogarda. Ktoś może powiedzieć: hola, hola – najbardziej wrośnięte w demokrację społeczeństwa co rusz są arenami bezpardonowych, brudnych kampanii, które po prostu stały się elementem dzisiejszej polityki. To prawda. Ale czym innym jest złapanie konkurenta na haku nawet bardzo intymnej sprawy, a czym innym obdzieranie go z godności i mówienie wprost, iż powinno go nie być. Kluczowym postaciom obozu politycznego sprawującego dziś władzę w ciągu ćwierćwiecza wielokrotnie grożono śmiercią czy różnej formy eliminacją. Nie czynili tego bezimienni szaleńcy, a wpływowi przedstawiciele tzw. konkurencji politycznej czy ludzie, którzy bez przeszkód brylowali w mediach w roli ekspertów. Tego typu rozgrywanie debaty publicznej jest garbem po komunizmie. Nawet więcej – jest tradycją sowiecką przeszczepioną na grunt polski i mimo końca PRL utrzymywaną, a także wykorzystywaną. Historia podboju i zniewolenia Rzeczypospolitej