„Iron Lady” – M.H. Roberts

Właśnie mija druga rocznica śmierci „Żelaznej Damy”, czyli Margaret Hildy Thatcher z domu Roberts. Była najdłużej urzędującym premierem Jej Królewskiej Mości w całym XX wieku. Jako druga po lordzie Liverpool (premier w latach 1812–1827) najdłużej piastowała urząd szefa rządu. Była też autorem słów: „Problem z socjalizmem polega na tym, że ostatecznie kończą ci się cudze pieniądze”. Chcę o niej dzisiaj napisać, bo w stanie wojennym dla wielu z nas była jednym z dwóch idoli, gdy chodzi o zagranicznych polityków. Tym drugim był oczywiście Ronald Reagan. Ceniliśmy ją, m.in. za te jej słowa: „Muszę powiedzieć, że mamy do czynienia z zastąpieniem rządów prawa przez rządy motłochu”. Hm, to żadna aluzja, a skąd... Ta córka sklepikarza i pastora Kościoła metodystów z hrabstwa Lincoln, wychowana w kulcie pracy, pasję do polityki odziedziczyła po ojcu, miejscowym radnym. Skończyła chemię na Oksfordzie (drugi wynik na roku) – w przeciwieństwie do François Hollande’a, który w prestiżowej francuskiej ENA był na swoim roczniku ostatni! Ale potrafiła, po kilku latach, zupełnie się przebranżowić i zostać… adwokatem. Zgodnie zresztą ze swoją maksymą – „im więcej wkładasz do swojego życia, tym więcej zyskujesz”. Była uparta: kilkakrotnie startowała w wyborach do parlamentu, poczynając od 1950 r., aby w końcu zdobyć mandat w 1959 r., w wieku 34 lat. Ciekawostką jest, że w pierwszej kadencji złamała dyscyplinę partyjną: wbrew torysom głosowała za... przywróceniem kary chłosty. W