Okręgowe struktury podziemia zbrojnego w Wielkopolsce

Początki Komendy Obszaru „Nie” datują się na grudzień 1944 r. Komendantem Obszaru mianowany zostaje mjr/ppłk dypl. Jan Kamieński „Konar”. Kamieński – „cichociemny” – od 18 października 1944 r. do 24 stycznia 1945 r. był szefem Oddziału III KG AK. „Konar”, o czym nie wiedzieli jego przełożeni z AK, był równocześnie członkiem tajnej Organizacji Polskiej (hierarchicznej struktury ruchu narodowo-radykalnego, kierującą częścią NSZ, nie scaloną z AK). Kamieński do pomocy w tworzeniu nowej organizacji podziemnej na terenie Poznańskiego powołał członków NSZ, swoim zastępcą wyznaczając Stanisława Kasznicę „Wąsowskiego”. Próbowali oni wspólnie scalić w jednolitą strukturę członków NSZ i członków AK, skupiając się na doborze kadry do pracy wywiadowczej. „Konar” przybył do Poznania pod koniec stycznia 1945 r. W lutym następuje spotkanie obu grup akowskich w Poznaniu. Generał Okulicki nakazuje podporządkowanie się struktur Kamieńskiego Obszarowi Zachód AK. Konflikt kompetencyjny pomiędzy płk. Szczurkiem-Cergowskim i „Konarem” doprowadził do odwołania Kamieńskiego w marcu 1945 r. z Obszaru Zachód. W drugiej połowie maja 1945 r. płk Rzepecki mianował go komendantem Okręgu Krakowsko-Rzeszowskiego DSZ. Powodem konfliktu ze „Sławborem” było planowane przez Kamieńskiego użycie do budowy struktury poakowskich członków organizacji narodowej, a nie byłych członków Okręgu Poznańskiego AK. Miejsce ustępującego Kamieńskiego zajmuje współpracownik Cergowskiego – ppłk Andrzej Rzewuski „Przemysław”, „