Vademecum Miłości

Podostra psychoza maniakalna Czy miłość to intensywna odmiana sympatii, czy coś zupełnie innego? Czy istnieje wiele jej odmian, a może każda jest taka sama? Profesor Tadeusz Bilikiewicz nie miał wątpliwości. W swoim podręczniku psychiatrii zdecydowanie stwierdził, że stan zakochania jest po prostu „podostrą psychozą maniakalną”. Definicja jasna i prosta. Podostra – czyli o słabym natężeniu, psychoza – czyli zaburzenie psychiczne. Charakteryzujące się podnieceniem, zmiennością nastroju, rozkojarzeniem i zniekształceniem spostrzegania. Maniakalna, bo dotyczy jednego, wybranego obiektu, wokół którego koncentrują się wszystkie myśli nieszczęśnika owładniętego uczuciem miłości. Rzeczywiście osoba zakochana miłością romantyczną przejawia wszystkie wymienione wyżej symptomy. Doznaje stanów podniecenia na widok ukochanej osoby, czerwienieje lub blednie na twarzy, gwałtownie kołacze jej serce, drżą ręce. Osoba zakochana doznaje ambiwalentnych uczuć: lęku i nadziei, pragnienia bliskości i chęci utrzymania niezależności. Jest rozkojarzona. Tok jej myśli często przerywany jest wyobrażeniami ejdetycznymi, czyli bardzo wyraźnymi obrazami ukochanego. No i ten brak krytycyzmu. Kochający postrzega przedmiot miłości w sposób zniekształcony – nie widzi wad lub interpretuje je pozytywnie. Partner zachował się niegrzecznie – to tylko chwilowe, na pewno był zmęczony; jest chorobliwie zazdrosny, bo bardzo kocha. Miłość romantyczna utożsamiana jest z tą prawdziwą miłością, o której