Siostry zakonne powstańczej Warszawy

Gdy 1 sierpnia 1944 roku nastała godzina próby i Warszawa chwyciła za broń, ciche, rozmodlone  kobiety w habitach znalazły się w ogniu walki… W chwilach entuzjazmu i trwogi stanęły u boku warszawian, organizowały szpitale i punkty opatrunkowe, wynosiły rannych z ognia, grzebały zabitych, gotowały kotły zupy dla cierpiących głód, przygarniały bezdomnych pod swój dach, urządzały dla nich w piwnicach schrony. By ratować bliźnich, częstokroć ryzykowały własne życie.

Przyjechały do Warszawy z niemal wszystkich zakątków Polski, ale i z różnych stron świata. […] Pochodziły z przeróżnych środowisk: z biednych wiejskich domów, z dworków, z pałaców hrabiowskich. Jedne były rolniczkami, drugie nie miały formalnego wykształcenia, a jeszcze inne były doktorami filozofii czy lekarkami. […] Historia postawiła przed wszystkimi ważne zadanie do wypełnienia: ratować, wspierać bezbronnych i opiekować się nimi, walczyć o wolność i godność człowieka wszelkimi dostępnymi sposobami” – tak rozpoczyna się książka „Siostry z powstania. Nieznane historie kobiet walczących o Warszawę” (2020). Jej autorka Agata Puścikowska uczyniła swoimi bohaterkami zakonnice służące najbardziej potrzebującym w  okupowanej stolicy, a potem w czasie Powstania Warszawskiego. Stworzyła przy tym jedyny w swoim rodzaju przewodnik po klasztorach Warszawy czasów II wojny światowej, ukazując nieznaną dotąd historię sióstr z 24 żeńskich wspólnot zakonnych, które w nieludzkiej rzeczywistości niosły pomoc osieroconym