Jak pokonać system zagłady. O ucieczce z KL Auschwitz

Piechowski, Bendera, Lempart i Jaster uciekając z obozu centralnego Auschwitz-Birkenau, podjęli się niemożliwego, porwali na czyn, jakiego przed nimi nie udało się nikomu dokonać. Kazimierz Piechowski podkreśla, że to ze wszech miar niebezpieczne przedsięwzięcie wymierzone zostało przede wszystkim w poczucie niemieckiej pychy i wyższości, które wyrażały się w propagandowym haśle ideologicznym: „Deutschlad, Deutschland über alles”.

To był majstersztyk. Ta ucieczka tak zszokowała Niemców, że do jej zbadania SS powołało w Berlinie specjalną komisję. Wbrew obowiązującym w Auschwitz nieludzkim prawom nie ukarano żadnego z więźniów, z którymi mieli kontakt uciekinierzy. Za to siedmiu esesmanów ze straży obozu trafiło na front wschodni. Naziści woleli oskarżyć swoich funkcjonariuszy o niedopatrzenia niż przyznać, że czwórka skazanych na śmierć »podludzi« pokonała system obozu śmierci, który wydawał się im doskonały” – odsłania kulisy tego sensacyjnego wydarzenia Andrzej Fedorowicz w książce „Słynne ucieczki Polaków”, mówiącej o drodze do wolności i jej znaczeniu w życiu polskich uciekinierów. 

Głównym inicjatorem tego spektakularnego wyczynu był 36-letni Eugeniusz Bendera, urodzony w Czortkowie na Podolu. Po aresztowaniu przez niemiecką żandarmerię, w styczniu 1941 roku, został wysłany do KL Auschwitz-Birkenau i przez szesnaście miesięcy walczył o przetrwanie. Był kierowcą i niezastąpionym mechanikiem samochodowym, toteż