Taktyka odrobionej lekcji już nie wzrusza

Jak dziś, po ponad 80 latach od wybuchu II wojny światowej, kształtuje się pamięć Niemców o tamtym czasie, jego ofiarach, zbrodniach, samych oprawcach? Czy w Niemczech naprawdę „usiłuje się o wojnie zapomnieć”, czy jest to jedynie zideologizowana, sprowadzona do poziomu powierzchownej oceny teza nieoddająca istoty mocowania się z niechlubną przeszłością? Faktem jest, że niemiecka kultura pamięci z generacji na generację zaciera się, bywa wybiórcza, a z polskiego punktu widzenia – dodatkowo krzywdząca, ale ona istnieje i do dziś jest czymś, co Niemców jako naród określa, ogranicza, ale – co chyba najciekawsze - również daje asumpt do osobliwego poczucia wyższości.
Im więcej czasu dzieli nas od holokaustu, tym trudniej niemieckiemu społeczeństwu zachować pamięć o minionych wydarzeniach. Do zwiększenia emocjonalnego dystansu względem czasu II wojny światowej przyczynia się dodatkowo wymieranie świadków historii, zarówno ofiar, jak i sprawców. To wszystko nie tylko prowadzi do tego, że wspomnienia są spychane na obrzeża pamięci, ale do samego kwestionowania potrzeby zachowanie pamięci jako takiej. Jednocześnie obserwujemy wzrost antysemityzmu i nawrót dawnych wzorców argumentacyjnych. I w tym kontekście odbywa się dyskusja o przyszłości naszej kultury pamięci” – czytamy we wstępie do wydanej w tym roku książki „Erinnerungskultur und Geschichtsbewusstsein” (Kultura pamięci i świadomości historii, Brandes&Apsel Verlag GmbH, Frankfurt a. M, 2022).



Artykuł dostępny tylko dla subskrybentów
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.panstwo.net
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
- Możliwość odsłuchiwania artykułów gdziekolwiek jesteś [NOWOŚĆ]
- Dostęp do wszystkich treści bieżących wydań "Nowego Państwa"
- Dostęp do archiwum "Nowego Państwa"
- Dostęp do felietonów on-line
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
W tym numerze
-
Starzenie się społeczeństwa europejskiego, niski przyrost naturalny oraz problemy osób starszych i tego, jak zapewnić im dobrą starość, są poważnymi wyzwaniami, z którymi musi zmierzyć się...
Pamięć wileńskich rojstów
Powieść „Rojsty” Tadeusza Konwickiego jest jedną z najbardziej obrzydliwych książek w polskiej literaturze, która w sposób niezwykle zafałszowany przedstawia tragiczny fragment polskiej historii...Trumpa gra w szachy z Persami
Rozbrojenie programu atomowego Iranu to jeden z priorytetów Donalda Trumpa. Prezydent USA zarządził politykę „maksymalnej presji”, aby osłabić reżim ajatollahów gospodarczo i zmusić do ustępstw. Nie...Liberalny koniec historii
Jeśliby ktoś zaproponował mi wyrzeczenie się tysiącletniej polskiej tradycji, kultury, historii, mazurków Chopina, pięknych wierszy Mickiewicza, powieści Sienkiewicza, mądrych bajek Krasickiego i ...Niezwykłość życia
„Jestem najpierw żołnierzem, potem kapłanem, a dopiero potem filozofem” – mówił o sobie o. Józef Bocheński. Te słowa oddają hierarchię jego życia, nie były na pewno jakimś jedynie wymyślonym zgrabnym...Dziki putinizm. Jak wojna zmieniła Rosję
„Dzisiejszego Putina można porównać do konstrukcji nośnej domu. Jego rola jest podobna do roli ścian nośnych, na których wszystko spoczywa. W oczach rosyjskich elit, także tych niezadowolonych z ...