Sprawiedliwa wśród Narodów Świata

Żyła zgodnie z przesłaniem, jakie daje nam wszystkim w swojej poezji Zbigniew Herbert: „ocalałeś nie po to aby żyć/masz mało czasu trzeba dać świadectwo”. Świadectwo takie dawała setki razy, ratując od śmierci tych, dla których nie było już żadnej nadziei. W czasach Zagłady, gdy za udzielenie pomocy Żydowi groziła najwyższa kara, ona walczyła o ocalenie tysięcy i tysiące wydarła śmierci szalejącej za murami warszawskiego getta. Irena Sendlerowa wytrzymała brutalne przesłuchania i tortury gestapowców, nie wydając nikogo. W 1965 r. otrzymała tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. Przez długie lata o jej bohaterskich czynach prawie nikt nie wiedział. Odkryły je przed światem dopiero cztery amerykańskie uczennice z Uniontown, które stworzyły osnuty na losach tej niezłomnej kobiety spektakl „Życie w słoiku”, odsłaniając całą prawdę o Holokauście. Słynny znawca i teoretyk literatury Michał Głowiński, jako jeden z uratowanych przez Irenę Sendlerową, tak pisał o jej posłannictwie: „Pospieszyła z pomocą od samego początku, a gdy nastał czas wywożenia Żydów z warszawskiego getta do obozu zagłady w Treblince, zainicjowała wielką akcję ratowania. Dzięki jej oddaniu i poświęceniu, dzięki nadludzkiej odwadze i mistrzowsko opanowanej sztuce konspirowania udało się Jej uchronić przed niechybną śmiercią ponad 2500 istnień ludzkich. Jest to czyn porównywalny z tym, co dla ratowania Żydów uczynili dwaj inni słynni działacze: konsul japoński w Kownie, Ushikara, oraz wielki