Tajwańskie zakazane piosenki

Politycznym przemianom i protestom na Tajwanie od lat towarzyszą piosenki. Niektóre z nich trafiły w przeszłości na listę zakazanych utworów, a ich twórcom i wykonawcom groziło więzienie. Po zniesieniu stanu wojennego w 1987 r. śpiewane przez demonstrujących piosenki wskakują już raczej na inne listy – przebojów. Gdy w 1945 r. wiadomość o japońskiej porażce i kapitulacji dotarła na wyspę, Tajwańczycy cieszyli się, iż rządy kolonistów dobiegły wreszcie końca. Wkrótce jednak okazało się, że radość była nieuzasadniona. Czang Kaj-szek i Kuomintang, którzy przejęli władzę na Tajwanie, wprowadzili wyspę w okres tzw. białego terroru, który zakończył się, gdy w 1987 r. zniesiono stan wojenny. Tych ponad 40 lat rządów Kuomintangu ma swoją tragiczną kartę – aresztowania, a nawet mordy politycznych przeciwników Czanga. Językiem powszechnie używanym miał stać się mandaryński (to oficjalny standard mówionego języka chińskiego oparty na dialekcie pekińskim), a język tajwański (to odmiana języka minnan; język minnan wywodzi się z południa chińskiej prowincji Fujian) został zakazany. Uczniowie w szkołach byli karani za jego używanie na lekcjach. Z audycji radiowych, a potem programów telewizyjnych zniknęły popularne piosenki w tym dialekcie. One też stały się zakazane. Zakazany hit Jedną z najbardziej popularnych tajwańskich piosenek jest „Wiosenny wiatr” („Bāng Chhun-hong”) W 2000 r. Tajwańczycy zapytani w jednym z plebiscytów o hit XX wieku, wskazali