Otomańskie żniwo: 200 milionów pod urokiem Hürrem

W lutym 2014 r. Hasan Koz, porządny turecki obywatel, złożył w prokuraturze okręgowej w Bursie zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Ofiarą miał być 38-letni książę Mustafa, pierwszy w kolejce do tronu po padyszachu Sulejmanie Wspaniałym. Winnymi jego śmierci przez uduszenie natomiast: sam sułtan, jego żona sułtanka Hürrem i wielki wezyr imperium osmańskiego Rüstem Pasza. Pracownicy tureckiego wymiaru sprawiedliwości nie mogli się nadziwić, jak ktoś po 461 latach od popełnienia zbrodni mógł wpaść na pomysł, by domagać się ukarania winnych. Najwidoczniej nie oglądali odcinka „Wspaniałego stulecia”, w którym Sulejman Wspaniały zerka zza zasłony, jak oprawcy duszą jedwabną szarfą jego najstarszego syna. Koz tam był, cierpiał z mordowanym po drugiej stronie szklanego ekranu i poprzysiągł mu, że sprawiedliwości stanie się zadość. Jeżeli w 1938 r. radiowa „Wojna światów” mogła postawić na nogi całe New Jersey spanikowane rzekomą inwazją Marsjan, to niby dlaczego współczesny Turek nie może donieść do prokuratury na nieżyjącego od ponad czterech wieków władcę? Serial, słuchowisko, książka, gra komputerowa (abstrahując już od ich jakości) potrafią przenieść w inny świat. Ten ze „Wspaniałego stulecia” („Muhteşem Yüzyıl”), tureckiego serialu kostiumowego nakręconego w latach 2011–2014, wyświetlonego do tej pory w 53 państwach świata, dotarł też do Polski. Już tylko patrzeć, jak na placach zabaw babki z piasku będą stawiać małe Hürrem, Mahidevran czy mali Mustafowie