CZYM JEST... tożsamość

Zagadnienia bycia sobą, tożsamości człowieka, od zawsze nurtowały filozofów i nie tylko ich. Problematyka tożsamości stanowi wyzwanie dla socjologów, antropologów, epistemologów, specjalistów wielu innych dziedzin, niezamykając się tylko w obrębie dyskursu akademickiego czy prawnego. Jest istotna dla każdego, kto zadaje sobie pytania: czy jestem wciąż tą samą osobą, którą byłem przed laty? Czy ponoszę w pełni konsekwencje tego, co kiedyś uczyniłem, nie będąc taką samą osobą, jaką jestem dzisiaj? Czy za kilka lat będę wciąż tym samym człowiekiem, który dzisiaj podejmuje decyzje odnośnie do swej przyszłości? Czy to wciąż będą moje decyzje? Czy tak długo jestem sobą, jak długo przechowuję w sobie pamięć o tym, kim byłem i jestem? Czy moja tożsamość jest moim wyborem? Na czym zasadza się ciągłość mnie? Jakiego rodzaju to ciągłość? Język łaciński posługuje się dwoma pojęciami tożsamości: idem i ipse. Pierwsze można tłumaczyć jako „tożsame”, drugie jako „identyczne”; pierwsze odnosi się do sytuacji, w której jakąś rzecz porównujemy z samą sobą, drugie – kiedy porównujemy ją z inną. Odniesienie do innej rzeczy jest dla myślenia konieczne, pojęcie różnicy jest bowiem dla problematyki tożsamości zagadnieniem kluczowym. Podobnie rzecz się ma w przypadku zagadnienia tożsamości osobowej, która okazuje się dialektyką różnicy i tożsamości. Stąd wydaje się, iż w posiadaniu siebie granice siebie nie są z góry dane. Wytyczane dopiero. Całość zaś, którą jesteśmy dla siebie, jest raczej