CZYM JEST... zaufanie

Według Francisa Fukuyamy elementami, które kształtują zaufanie, są historia kulturowa i wychowanie. Zgodnie z główną tezą jego książki „Zaufanie. Kapitał społeczny a droga do dobrobytu” dobrobyt danego państwa zależy od jednej dominującej cechy kulturowej – od poziomu zaufania w danym społeczeństwie. Ci bowiem, którzy uczestniczą w życiu gospodarczym, popierają się wzajemnie dlatego właśnie, bo wierzą, że tworzą społeczność opierającą się na wzajemnym zaufaniu. Przeciwnie, społeczeństwa przesiąknięte atmosferą nieufności skazane są na niedostatek i zacofanie. Nieufność ta jest produktem wspólnotowego doświadczenia. Według tzw. kultury zaufania wyróżnić można trzy rodzaje oczekiwań. Pierwszy z rodzajów, oczekiwania opiekuńcze, związany jest z liczeniem na to, że inni ludzie udzielą nam bezinteresownej pomocy, będą postępować altruistycznie i okażą nam swoje wsparcie w trudnych dla nas chwilach. Mając takie oczekiwania względem innych, przyjmuje się, że posiadają oni dobrą wolę i będą postępować szlachetnie. Oczekiwania aksjologiczne, obejmujące drugi rodzaj oczekiwań, zawierają w sobie wiarę w to, że inni ludzie będą względem nas zachowywali się w sposób wartościowo dodatni, zgodnie z wymogami cnót, a więc postępować będą sprawiedliwie, odpowiedzialnie, uczciwie. Trzeci wreszcie rodzaj oczekiwań, rzec można, że najmniej wymagający, to oczekiwania efektywnościowe; oczekujemy w nich tego, że działania innych ludzi – bez względu na to, kogo dotyczą i do czego zmierzają – będą