Niepokorny z Milanówka

Harcerz i żołnierz Pochodził z Kurpiowszczyzny, jego ojciec był leśnikiem. W 1913 r. młody Stanisław rozpoczął naukę w polskim progimnazjum w Ostrołęce. W marcu 1915 r., w czasie wojennej ewakuacji ludności, znalazł się w głębi Rosji. Schronienie znalazł w Mohylewie, na odległych Kresach dawnej Rzeczypospolitej, gdzie uczęszczał do polskiego gimnazjum. W 1916 r. wstąpił do tworzącego się harcerstwa polskiego. W tym nielegalnym początkowo ruchu, a później, po rewolucji lutowej 1917 r., działającym już jawnie pełnił funkcję zastępowego. Harcerze, pełni patriotyzmu i wiary w odrodzenie Polski, przechodzili intensywne szkolenie wojskowe. Postępujący rozkład ówczesnej Rosji, który przyspieszył bolszewicki zamach stanu i wybuch wojny domowej, sprawiał, że marzenia o odrodzonej Rzeczypospolitej zdawały się coraz bliższe ziszczenia. W marcu 1918 r. do Mohylewa dotarła wieść, że w nieodległym Bobrujsku tworzy się I Korpus Polski. Dowodzone przez gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego oddziały oczyściły z bolszewików znaczny obszar nad Dnieprem i Berezyną, ustanawiając tam polską władzę, po raz pierwszy od 1772 r. Do wyzwolonej enklawy spieszyli zewsząd rozproszeni wojną Polacy. Wśród ochotników znalazł się druh Stanisław Tworkowski. Wraz z kolegami zamienił mundur harcerski na wojskowy wstępując do 4. pułku piechoty. Przeszedł cały szlak bojowy I Krpusu, walcząc z bolszewikami i nie mniej okrutnym, zbuntowanym i zbolszewizowanym chłopstwem. W chwilach wolnych prowadził