Władysław Bruliński i Unia Nowoczesnego Humanizmu

Działalność Brulińskiego Władysław Bruliński deklarował się jako narodowiec, jednak jego poglądy nie mieściły się w ciasnych politycznych schematach. Jako filozof był zwolennikiem koncepcji filozoficznych Hoene-Wrońskiego, które próbował łączyć i szukać syntezy z myślą polityczną Romana Dmowskiego i historiozofią Feliksa Konecznego. Był autorem kilkudziesięciu książek o tematyce politycznej, filozoficznej, metafizycznej i historycznej, w większości wydanych w drugim obiegu. Zajmował się też tłumaczeniami i poezją. Profesor Jacek Bartyzel zaliczał Brulińskiego do ważniejszych postaci polskiej myśli politycznej XIX i XX w. Władysław Bruliński zmarł w 1989 r. Odznaczony był m.in.: Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Wojennym Virturi Militari. Pod koniec lat 70. Bruliński zapoczątkował organizację spotkań, rodzaj konwersatorium, gdzie dyskutowano o problematyce politycznej, filozofii i historii. W okresie „karnawału Solidarności”, w warunkach znacznej jak na PRL liberalizacji i swobody działania, z jego inicjatywy, jako uzupełnienie dyskutowanych tematów, zaczęły się ukazywać publikacje sygnowane nazwą Unia Nowoczesnego Humanizmu i mottem „Wolni z wolnymi – równi z równymi”. Całością prac wydawniczych kierował Bruliński przy okresowej współpracy m.in. Henryka Goryszewskiego i Leszka Żebrowskiego. Wydawnictwo nie zaprzestało swojej działalności wraz z wprowadzeniem stanu wojennego i działało nieprzerwanie do 1989 r., będąc jednym