Lipiec 2008

Weźmy np. metody przedstawiania informacji w sposób tendencyjny. 1. Wiadomość całkowicie fałszywa, użyteczna w wypadku, gdy odbiorca nie dysponuje żadnymi możliwościami jej weryfikacji. Późniejsze dementowanie nie zmieni pierwotnego wrażenia. 2. Zestaw informacji prawdziwych, ale zaprezentowanych w zbiorze stwarzającym rozmyślnie obraz fałszywy. 3. Mieszanka wiadomości prawdziwych i fałszywych. 4. Prawdziwa informacja zaopatrzona w „ukierunkowujący” komentarz. 5. Umieszczanie autentycznej informacji w kontekście wypaczającym jej sens. 6. Wtrącenie „mimochodem” do normalnej informacji wiadomości tendencyjnej. 7. Nadanie nieproporcjonalnej rangi informacji całkiem błahej, ale mogącej wywołać gwałtowne emocje. 8. Zakłócenie równowagi (objętość, jakość) między informacjami pro i contra, aby uzyskać pożądany efekt. 9. Obleczenie wiadomości fałszywej w szaty informacyjnego faktu. 10. Informacja podana bez żadnych konkluzji, ale tak skonstruowana, że odbiorca sam wyciągnie „właściwe” wnioski. Znamy? Znamy, chciałoby się krzyknąć wielkim głosem. „Specyfika sowieckiej dezinformacji polega na tym, że czerpie swe soki żywotne z postawy Zachodu, który po otrzymaniu impulsu z Moskwy dezinformuje się już sam”. Odrzućmy terminy z zimnej wojny, a w miejsce „Zachodu” podstawmy wprost samych siebie. I już jesteśmy w domu. Podobnie jak w przypadku zasady: „Staraj się wprowadzić zamęt. Mów zawsze tak, aby nikt nie potrafił oddzielić, co jest prawdą, a co kłamstwem. Kiedy ludzie mają