Strajkowy Grudzień 1981 r. na Górnym Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim

Strajk – akt odwagi Od 13 grudnia to, co dotąd było legalne, stało się zakazane prawem stanu wojennego. Stąd też organizacja, prowadzenie i udział w strajku w porównaniu z wcześniejszym okresem odbywały się w ekstremalnych, bardzo stresogennych warunkach i były aktem wielkiej odwagi. Przypomnijmy, że za samo kontynuowanie działalności związkowej „Dekret o stanie wojennym” przewidywał karę pozbawienia wolności do lat trzech (art. 46 ust. 1), zaś za organizację i kierowanie strajkiem można było otrzymać do pięciu lat więzienia (art. 46 ust. 2). I, jak się szybko okazało, nie były to pogróżki jedynie na papierze. Najbardziej aktywni uczestnicy protestów kopalń, hut i innych zakładów pracy regionu rzeczywiście stanęli przed sądami. Według danych Komendy Wojewódzkiej MO w Katowicach, spośród 979 osób zatrzymanych za udział w grudniowych strajkach wyrokami sądowymi skazano 121 osób, a kilkaset orzeczeniami kolegiów do spraw wykroczeń, 1445 osób miało zostać zwolnionych z pracy. Przygotowania do pacyfikacji kopalni „Wujek” Te ostatnie dane wydają się jednak zaniżone, ustalenie rzeczywistej liczby osób wyrzuconych z pracy za udział w strajkach wciąż napotyka trudności. Wiąże się to m.in. z praktyką stosowaną w okresie stanu wojennego przez kierownictwa zakładów pracy polegającą na ponownym zatrudnianiu osób wcześniej zwolnionych. Była to dokuczliwa i perfidna forma szykan, ponieważ ponowne przyjęcie do pracy odbywało się zazwyczaj na nowych, o