Na tropie „dwójkarzy”

Funkcjonariusze przedwojennej Straży Granicznej                      Wytyczne do RO krypt. „Targowica” Wytyczne RO krypt. „Targowica” zostały wydane najprawdopodobniej w pierwszej połowie 1949 r. Pomimo zaawansowanej kwerendy w zasobach archiwalnych IPN nie udało się jednak odnaleźć instrukcji określającej cele i metody prowadzenia rozpracowania. Wiadomości na ten temat zostały jednak umieszczone w „Raporcie o wszczęciu obiektowego rozpracowania pracowników i agentów instytucji wywiadowczych, kontrwywiadowczych i służby bezpieczeństwa” z 18 czerwca 1949 r. W myśl wytycznych zawartych w dokumencie, UB dążyło do ujawnienia i zewidencjonowania osób, które do 1939 r. zajmowały się działalnością wywiadowczą, a następnie otoczenia ich inwigilacją poprzez sieć agenturalną. Służyć temu miało ustalenie struktury, obsady personalnej i charakteru działalności centralnych i lokalnych instytucji zajmujących się wywiadem, które znajdowały się w zasięgu działania danego WUBP. Sama nazwa rozpracowania „Targowica” odnosiła się do synonimu najgorszych zdrajców ojczyzny. Sugerowała istnienie grupy osób o konserwatywnych poglądach, które nie chciały poddać się nowej ideologicznej doktrynie utrwalanej na ziemiach polskich przez Armię Czerwoną i nielicznych rodzimych komunistów. Można się zastanawiać nad zasadnością nadania tego kryptonimu. Ujawniający się tu paradoks polega na tym, że „targowiczanie” dopuścili się zdrady poprzez otwartą współpracę z Rosją, a w