Przeciwko dyktaturze i represjom

Reakcja polskiej emigracji Środowiska polskiej emigracji na Zachodzie zareagowały natychmiast po pierwszych doniesieniach o wydarzeniach w Poznaniu. Głos zabrali m.in. wybitni przedstawiciele wychodźstwa: gen. Tadeusz Bór-Komorowski, Adam Ciołkosz, Stefan Korboński i Stanisław Mikołajczyk oraz gen. Władysław Anders, który jednoznacznie oceniał ówczesną sytuację: „Wstrząsające wydarzenia w Poznaniu potwierdzają w tragiczny sposób prawdę, że naród polski jest w niewoli. Kraj jest rządzony przez małą grupę agentów moskiewskich, którzy mają przeciwko sobie całe społeczeństwo”. Nabożeństwa żałobne, manifestacje, różne formy protestów przeciwko działaniom władz PRL oraz akcje na rzecz przywrócenia wolności w Polsce miały miejsce we wszystkich państwach, gdzie znajdowały się skupiska Polaków, m.in.: w Belgii, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i Francji oraz Australii, USA i Kanadzie. Przykładem mogą być działania Chrześcijańskiego Zjednoczenia Wolnych Polaków w Belgii. W wydanym oświadczeniu organizacja ta uznała wydarzenia w Poznaniu za kolejny dowód pogwałcenia przez władze komunistyczne elementarnych praw Polaków do wolności oraz domagała się, aby „wolność została zwrócona Polsce”, a robotnicy „mogli cieszyć się wolnością związkową z wszystkimi jej konsekwencjami włącznie z prawem do strajku”. Wskazano jednocześnie, że rewolta w Poznaniu udowodniła światu, iż polityka koegzystencji i odprężenia nie oznaczała dla „robotników państw poddanych reżimom komunistycznym