Zejdziemy z murów...

Naczelnej wartości demokracji Zgodnie z decyzją Krajowej Komisji Porozumiewawczej (KPP) protest ten był reakcją na niewywiązywanie się strony rządowej z porozumień sierpniowych, które gwarantowały poszerzenie granic wolności słowa. Protestowano również w sprawie nasilającej się wówczas kampanii propagandowej prowadzonej w środkach masowego przekazu przeciwko „Solidarności”. W opinii związkowców władze powinny zrozumieć, że „środki masowego przekazu są własnością społeczną i nie mogą służyć kolejnym ekipom rządzącym” oraz szanować konstytucyjne prawo społeczeństwa do „naczelnej wartości demokracji – wolnego słowa”. 19 sierpnia 1981 r. (w ramach „Dni bez prasy”) strajk podjęła drukarnia Poznańskich Zakładów Graficznych, a Zarząd Regionu (ZR) NSZZ „Solidarność” Wielkopolska kolportował „Apel drukarzy” wzywający do bojkotu oficjalnej prasy. O przebiegu protestu tak informowały „Wiadomości Dnia”: „Akcja ta proklamowana została jako protest przeciwko niedopuszczeniu »Solidarności« do środków masowego przekazu”. W celu przeciwdziałania protestom, SB utrudniała oflagowywanie strajkujących zakładów. W liczbie 30 tys. egz. ukazało się także skomasowane wydanie trzech poznańskich dzienników: „Gazety Poznańskiej”, „Głosu Wielkopolskiego” i „Expressu Poznańskiego”. Periodyk ten wydrukowano w Wojskowych Zakładach Graficznych Wojsk Lotniczych w Poznaniu, a większość jego nakładu została rozkolportowana „kanałami partyjnymi” w zakładach pracy. Funkcjonariusze SB przejmowali