WOKÓŁ MODERNIZACYJNYCH UTOPII - Strategia Rosji wobec Unii Europejskiej, Europy Środkowej i Polski

Jednakże już we wrześniu „wielkie mocarstwo energetyczne, które powstaje z kolan” weszło w fazę poważnych perturbacji. Kryzys gospodarczy obnażył słabość i zacofanie Rosji, która nie była w stanie zrównoważyć potrzeb inwestycyjnych gospodarki z rosnącymi dochodami z eksportu surowców. W rezultacie w 2009 r. Rosja odnotowała znaczny spadek PKB, a kryzys ujawnił dużą zależność jej gospodarki od czynników zewnętrznych. Załamaniu uległ forsowany w latach 2005-2009 model rozwoju gospodarczego. Najprawdopodobniej Rosja wkroczyła w długotrwałą fazę stagnacji wynikającą z wyczerpania tych możliwości rozwojowych, które stworzyły niekonsekwentne reformy rynkowe z lat 90. Rosja znalazła się w pułapce zacofanego modelu gospodarczego i instytucjonalnego, grożącego jej marginalizacją na arenie światowej. Utopia modernizacji W tej sytuacji nowy prezydent Dmitrij Miedwiediew zaczął mówić o konieczności przeprowadzenia głębokich reform gospodarczych, społecznych i politycznych. Symbolem tych zmian stały się projekty rozwoju nowych technologii, a zwłaszcza projekt „Skołkowo” – rosyjski odpowiednik Doliny Krzemowej. Zgodnie z rosyjską tradycją ideologiczną, utrwaloną co najmniej od czasów Piotra I, reakcją na kryzys stała się modernizacja proklamowana przez nowego prezydenta w głośnym artykule „Rosja, naprzód!”. Miedwiediew, jako kolejny rosyjski władca, odwołał się do „modernizacji” jako przesłanki legitymizacji państwa, które powinno wywiązywać się z obowiązków oświeconego