Nieoczywista Polska. Z dziejów kresów zachodnich

Utyskiwania na polonocentryzm i prawicę są banałem w książkach takich jak „Niedopolska” Sławomira Sochaja. Nawet dyskretny urok stygmatyzacji, który przyciągnąłby uwagę Susan Sontag, gdyż rozprzestrzenianie się określonych poglądów politycznych autor określa mianem „prątkowania”, nie wydaje się niczym nowym. „Niedopowiedzenie, niedopasowanie, niedookreślenie, niedokończenie” tych ziem, małych i wielkich historii także zostało niejednokrotnie opowiedziane. Zaryzykuję śmielszą tezę: problematyka Ziem Odzyskanych – podobnie jak ludowe historie Polski – stała się tematem dobrze widzianym przez wydawnictwa, bo nieźle się sprzedającym. „Poniemieckie” wygodnie umościło się w naszym współczesnym imaginarium.

Niniejszy artykuł, w nieco szerszej formie, miał się ukazać drukiem w piśmie literackim „Twórczość”, przez którego redakcję został zamówiony. W międzyczasie nowy naczelny, Dariusz Foks, pozbył się z zespołu kilku „źle kojarzonych” osób. I nie odpowiedział mi na dwa maile  w sprawie recenzji. Tak w praktyce wygląda „polityka kulturalna” ludzi, którzy po 13 grudnia 2023 roku wrócili do „dorzynania watah”. Uznałem, że nie warto marnować czasu na kolejne zapytania do pana Foksa. Najlepszą wiadomością dla niego i jemu podobnych jest nieparlamentarna fraza z „My, Pierwsza Brygada”. Dobrej lektury, Szanowni Państwo!

Smakowanie ojczystej ziemi

„Tyle dźwigamy naszych ojczyzn / na jednym grzbiecie jednej ziemi” – zdumiewa się Zbigniew Herbert w „Odpowiedzi”.