Nowa generacja solidarnych

Obserwowałem zachowanie trzech urzędniczek, które reżim Tuska osadził w aresztach i poddał psychicznym torturom, żeby zgodziły się obciążyć swoich przełożonych. Upokarzano je jako kobiety, oddzielono od dzieci, a jednej grożono nawet odebraniem dziecka. W skali draństwa reżim doszedł do poziomu łajdactwa z czasów komuny. Ale mimo to panie nie dały się złamać. Podobnie było z posłem Dariuszem Mateckim. Miał obciążyć Zbigniewa Ziobrę, a zamiast tego publicznie wystawił mu laurkę. Tak potrafili zachować się tylko najtwardsi opozycjoniści. To ich przykład budował potem wzory dla setek tysięcy działaczy Solidarności. Oczywiście nie wszyscy byli tacy „twardzi”. Wielu załamało się pod wpływem represji, nigdy ich za to nie krytykowałem. Każdy ma swoją wytrzymałość i nie zna jej granic, póki nie przejdzie próby. Jednak cytując słynne przemówienie Lecha Kaczyńskiego nad grobem pułkownika Kuklińskiego: bohaterami byli ci, którzy się nie ugięli. Solidarność oznaczała wspólny opór wobec zła i wzajemną pomoc wobec represji.

Przykłady trzech pań urzędniczek i posła Mateckiego będą promieniować na innych. To są współcześni bohaterowie. Powoli tworzy się nowa generacja solidarnych. Jest bardzo potrzebna, marzenia o spokojnym życiu trzeba odłożyć na lepsze czasy. Polska jest dzisiaj w realnej potrzebie i przykład odwagi oraz charakteru musi ukształtować nowe pokolenie ludzi. Takie przykłady nigdy nie wpływają na wszystkich, są jednak na tyle znaczące, że kształtują elity zdolne do