Transhumanizm – wyzwolenie czy koniec człowieka?

Mimo że idee transhumanizmu wyrastają ze szlachetnych pobudek udoskonalenia istoty ludzkiej, to głosiciele tego nurtu wydają się w swoich postulatach posuwać do twierdzeń, że celem człowieka powinno być przezwyciężenie ludzkiej natury oraz w istocie cyborgizacja istoty ludzkiej.

Świat, w którym żyjemy, rozwija się dynamicznie i staje się coraz bardziej nieprzewidywalny. Technologiczne i naukowe myślenie, szybko absorbowane przez społeczeństwo, z jednej strony triumfuje, z drugiej zaś napawa niepokojem. Czy bowiem technologia i nauka są dla człowieka tylko wyzwoleniem, czy może zwiastują również jego kres? I jakie jest w tym miejsce nurtu myślowego nazywanego transhumanizmem, którego sposób widzenia człowieka przez wielu postrzegany jest jako ostateczny, bo głoszący jego kres? Transhumaniści nie chcą czekać na to aż zmiany zachodzące w otaczającym nas świecie doprowadzą do zmian w nas. Oni pragną je uprzedzić i sami tych modyfikacji dokonać.

Czym jest transhumanizm?

Transhumanizm jest nurtem myślowym i społeczno-politycznym, który narodził się w związku z postępem nauk i osiągnięciami technologicznymi na przełomie XX i XXI wieku. Znajduje on jednak podłoże filozoficzne już w epoce oświecenia i tak ważnego dla niej humanizmu, w myśl którego głoszono wiarę w naukowe możliwości ugruntowania ludzkiego świata oraz wyzwolenie człowieka z ograniczeń natury dzięki rozumowi i jego zdobyczom – nauce i technice. Humanizm w centrum świata stawia człowieka,